εφτά ιστορίες για έναν άνεργο

συνωμοτεί το σύμπαν για να βρει δουλειά ένας άνεργος;

Ένας συγγραφέας της μόδας έγραψε μια φράση που όλοι τη βρήκαν πολύ σοφή: όταν κάποιος θέλει κάτι πάρα πολύ το σύμπαν συνωμοτεί για να το καταφέρει. Ο άνεργος κύριος Η άκουγε και διάβαζε τόσο συχνά αυτή τη σοφία, ώστε του δημιουργήθηκε η ελπίδα ότι θα υπάρξει η σχετική συνωμοσία του σύμπαντος και γι΄ αυτόν, αφού ήθελε τόσο πολύ μια δουλειά της προκοπής. Όταν όμως πέρασε ένα χρονικό διάστημα χωρίς τίποτε τέτοιο να συμβεί, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι άνεργοι θα πρέπει να μάθουν να συνωμοτούν μόνοι τους. 

Το νόμισμα του φτωχού

Να έχεις υπομονή, συνιστούσαν στον άνεργο κύριο Η διάφοροι σοφοί οικονομολόγοι, οι υπουργοί της χώρας του, ο πρωθυπουργός, ο πρόεδρος της δημοκρατίας, ακόμα και η γυναίκα του. Στην τελευταία, που ήταν πιο κοντά του απ΄ ότι οι οικονομολόγοι, οι υπουργοί, ο πρωθυπουργός και ο πρόεδρος της δημοκρατίας ήταν φυσικό ο κύριος Η να ξεσπάσει μια μέρα. Μην εξαντλείς την υπομονή μου συνιστώντας μου υπομονή, της είπε φουρκισμένος. Η υπομονή είναι το νόμισμα του φτωχού. Πες μου αν με την υπομονή μπορούμε να πληρώσουμε το νοίκι, να αγοράσουμε τρόφιμα, ρούχα και βιβλία για τα παιδιά. Ξέρεις τι αγοράζεις μόνο με την υπομονή; Κι άλλη υπομονή

Κάπως και τέτοια

Έγινε πουτάνα, είπε λυπημένος ο ανήσυχος φίλος του στον κύριο Η, ο οποίος δεν εννοούσε να καταλάβει πώς η Μαρίνα Κ ζούσε τον εαυτό της και το παιδί της, ενώ ήταν τόσο καιρό άνεργη. Μα εμένα τις προάλλες που τη συνάντησα, αν και ήταν ντυμένη κάπως, δεν μου φάνηκε για τέτοια, αντέτεινε ο κύριος Η, αποφεύγοντας ακόμα και τη κακιά λέξη, γιατί δεν του άρεσαν καθόλου οι κακές λέξεις. Μα δεν είναι τέτοια για μας, γκρίνιαξε κάπως ανυπόμονα ο φίλος του. Για μας είναι κάπως. Για άλλους όμως είναι τέτοια, πίστεψέ με.
Τι μπέρδεμα, μουρμούρισε απογοητευμένος ο κύριος Η και μετά αναστενάζοντας επέτρεψε στον εαυτό του μια κακιά λέξη:
Πουτάνα κρίση!

Το πρόβλημα

Ο ανήσυχος φίλος του παρατήρησε μια μέρα ότι ο κύριος Η ήταν περισσότερο αφηρημένος και μελαγχολικός απ΄ ότι δικαιολογούσε η θέση τους στην ουρά του ταμείου ανεργίας. Τον ρώτησε λοιπόν με κάποια εύλογη ανησυχία αν του συμβαίνει κάτι.
Έχω μια μέλισσα στο μυαλό μου, απάντησε, εκείνος
Κι έχεις πρόβλημα γιατί συνεχώς βουίζει, ε; υπέθεσε ο άλλος.
Μα όχι, όχι. Έχω πρόβλημα γιατί τον τελευταίο καιρό σωπαίνει, εξήγησε ο άνεργος κύριος Η.

Η πικρή αλήθεια
 
Ο κύριος Η βρήκε στο δρόμο ένα γνωστό του γνωστό συνδικαλιστή και όπως ήταν φυσικό ζήτησε τη γνώμη του για την κατάσταση και το μέλλον.
Θες να σου πω την πικρή αλήθεια; τον ρώτησε ο άλλος πολύ σοβαρά πριν απαντήσει.
Όχι απάντησε ο κύριος Η και έσπευσε να απομακρυνθεί.

Προπόνηση μελαγχολίας

Παρά το γεγονός ότι τον τελευταίο καιρό είχε μια εποχιακή απασχόληση και είχε προσωρινά τουλάχιστον απαλλαγεί από το βραχνά της ανεργίας, ο κύριος Η έδειχνε εντούτοις πολύ μελαγχολικός ένα απόγευμα που καθόταν κοντά στο παράθυρο του σπιτιού του, κοιτάζοντας τον άδειο δρόμο,. Πράγμα που φυσικά πρόσεξε αμέσως η κυρία Η, ειδική στη διάγνωση των διαθέσεων του συζύγου της.
Τώρα, του είπε, δόξα τω Θεώ έχεις μια δουλίτσα, τα φέρνουμε βόλτα, τα παιδιά είναι μια χαρά, κι από υγεία είμαστε όλοι καλά. Γιατί λοιπόν αντί να είσαι χαρούμενος με ότι έχουμε, είσαι μελαγχολικός;
Μα όχι, δεν είμαι πραγματικά μελαγχολικός, διαμαρτυρήθηκε ο κύριος Η. Απλώς προπονούμαι.

Και λες κι ένα τραγούδι

Σε κάποια δουλειά του ποδαριού που βρήκε ο κύριος Η μετά από πολύ τρέξιμο, ο εργοδότης αποδείχτηκε όχι μόνο απαιτητικός και σφιχτοχέρης, αλλά και φιλόμουσος. Δεν φτάνει που μας ξεκουφαίνει με τα μεγάφωνά του και μας τρελαίνει με τα τραγούδια που αγαπάει, αλλά θέλει να τραγουδάμε κιόλας, είπε κουρασμένος το πρώτο βράδυ στη γυναίκα του.
Και τραγούδησες; τον ρώτησε εκείνη κάπως έκπληκτη, γιατί ο κύριος Η είχε δίκιο να πιστεύει ότι μόνο καλλίφωνος δεν ήταν.
Και τι να έκανα; απάντησε φουρκισμένος εκείνος. Άμα σε κυνηγάει η ανεργία και τραγουδάς και λες κι ένα τραγούδι.

Το κείμενο είναι του Θανάση Καρτερού και δημοσιεύτηκε στην Αυγή στις 23/4