Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

τω αγνώστω τυμπανιστή

άγνωστε νεαρέ, υποθέτω, τυμπανιστή - τα σέβη μου!



Δύσκολα θα ξεχάσουμε τις εικόνες, τους ήχους και τις οσμές, κυρίως αυτές, τούτων των ημερών. Μα κι όταν ακόμα ο πανδαμάτωρ θα τα ξεθωριάσει, πιστεύω πως θα έχω κρατήσει τη φιγούρα σου.  Με την καλώς εννοούμενη αφέλεια, το θράσος και το θάρρος των ολίγων σου, υποθέτω και πάλι, Μαΐων να συνεχίζεις να χτυπάς ρυθμικά το τύμπανο, την ώρα που σου επιτίθεται επικίνδυνο δίποδο. Πρέπει να ήσουν στην "ομάδα ψυχραιμίας" όπως και η άλλη απίστευτη φιγούρα: η κοπελίτσα που μέσα σε μια πλατεία-θάλαμο αερίων, μ' ένα απλό μαντήλι στο πρόσωπο, ύψωνε στα δίποδα μια κόλλα Α4 με την προτροπή "δε σας προκαλούμε. φύγετε!" 

Φοβερές φιγούρες κι οι δυο σας, γαμώ το σας!
Μη μασάτε από περισπούδαστες παπαριές που θα σας πουν οι μεγαλύτεροι. Αυτές οι φιγούρες είναι που εικονογραφούν την ιστορία, έστω κι αν αυτή τις αγνοεί στη τελική της σούμα. Γράφει όμως για αυτές στο σύνολο: Αυτοί που έμειναν εκεί, θα λέει. Επιπλέον, κάποιοι άλλοι έμειναν, όπως η αφεντιά μου, γιατί ένας νεαρός τυμπανιστής ή μια κοπελίτσα με μια υψωμένη Α4 τους κράτησαν με το παράδειγμά τους στην πλατεία. Δεν ήταν και εύκολο, γιατί οι περισσότεροι από εμάς έχουμε συνηθίσει να τη φεύγουμε όταν το νταβαντούρι χοντραίνει. 

Αφού λοιπόν βρήκα ένα τρόπο να σας μιλήσω, θα 'θελα να σας ζητήσω μια συγγνώμη για κάποιους της ηττημένης γενιάς μου. Είπαν και έγραψαν για σας λόγια πικρά και άδικα. Σας είπαν γενιά του ΦατσοΒιβλίου και του καναπέ και αμφβισβήτησαν το δικαίωμα σας να διαδηλώνετε χωρίς τη σκέπη, καπέλο κατ' άλλους, ενός "τιμημένου" ή ενός "αυθεντικού". Αφού έκαναν, στην καλύτερη περίπτωση, μια ολιγόωρη πορεία-βόλτα στα πέριξ, σας άφησαν μόνους απέναντι στους βάρβαρους,  συνεχίζοντας από το δικό τους τιμημένο καναπέ την κριτική. Προσπεράστε και συνεχίστε. Άλλωστε δεν υπάρχει μεγαλύτερη μαγκιά από αυτό που κάνατε: να απαντάς και να διαψεύδεις  με τις πράξεις σου. 

Συμπαθάτε τους και συμπαθάτε μας, γενικότερα.
Είπα και πριν πως είμαστε μια ηττημένη γενιά, μα δε γεννηθήκαμε έτσι. Κάποτε χτυπήσαμε κι εμείς τα δικά μας τύμπανα και σηκώσαμε τις δικές μας επιγραφές. Όμως μας έμαθαν έτσι, γιατί η ήττα διδάσκεται, η γαμημένη. 
Φροντίστε λοιπόν, άγνωστε νεαρέ τυμπανιστή και άγνωστη κοπελίτσα με το μαντήλι και την υψωμένη Α4, αυτό το μάθημα να μην το μάθετε ποτέ.
Θα σας δω όλους εκεί - στην πλατεία.  -:) 

(η φωτογραφία είναι από εδώ, ενώ στο βίντεο που ακολουθεί εμφανίζεται και η δεύτερη "φιγούρα")

7 σχόλια:

  1. Τα σέβη μου! Αναδημοσιεύω το κείμενο. Καλησπέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πόσο δίκιο έχεις που να πάρει.
    Μερικές στιγμές αυτές τις μέρες ντρέπομαι να κοιτάξω την κόρη μου στα μάτια. Την έχω τρελάνει στα μη και τα όχι. Η ίδια έχει άγνοια κινδύνου ή εγώ φόβο ανύπαρκτων κινδύνων. Πραγματικά είμαστε ηττημένη γενιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. anidifranco και L'Enfant de la Haute Mer

    Καλημέρα
    Σας ευχαριστώ -:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ Μαρία

    Νομίζω πως βλέπουμε ανύπαρκτους κινδύνους όχι μόνο επειδή μεγαλώσαμε. Μας έμαθαν να βαδίζουμε συντεταγμένα, στην πεπατημένη και κυρίως στα σίγουρα. Αυτό δε θέλω να συνηθίσουν και τα "παιδιά"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μερικοί σαν και εσένα έσωσαν την τιμή των αντάρηδων και ηντάρηδων που χάθηκε κάπου ανάμεσα στη Φιλελλήνων και το Ζάππειο.
    Μαγκιά σας και σας.
    Θα βρεθούμε στην πλατεία.
    Πολλά φιλάκια καλώδιο. -:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλημέρα Zanne
    Εμείς όμως, οι ολίγον -ηντάρηδες για να μιλώ για την αφεντιά μου, έχουμε να ζήσουμε τέτοια αντοχή και συντεταγμένη αντίσταση σε επίθεση των ΜΑΤ από το Νοέμβρη του '80. (Δολοφονία Κουμή - Κανελλοπούλου με σχετικό σύνδεσμο εδώ : http://indy.gr/analysis/1980-16-noembri-dolofonia-koym-kanellopoyloy , για τους νεότερους)

    Οι διαφορές προφανείς και η χαρά μερικών -ηντάρηδων για τα νέα χαρακτηριστικά του "κινήματος των Πλατειών" είναι μεγάλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή