Σάββατο 14 Αυγούστου 2010

το "Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει" του ποιητή, ας το κρατήσουμε για τους χειμώνες μας.

κι ας ταξιδέψουμε πάλι κατάστρωμα ...


Το προτιμάμε ακόμα και στα πλοία που έχουν άδειες αεροπορικές θέσεις σε κλιματιζόμενους χώρους. Το σώμα σε τούτο το ταξίδι αρνείται να παραδεχθεί πως μεγάλωσε, και σωριάζεται πάλι χύμα μ' ένα sleeping bag στο νοτισμένο κατάστρωμα. 

Είναι ο καλύτερος τρόπος για να συναντήσεις νωρίτερα αυτόν τον υπέροχο  άνεμο, που σε κάνει να πιστεύεις πως φυσάει μονάχα μέσα στο Αιγαίο.

Απαραίτητες οι εικόνες ειδικά όταν μόνο η καρδιά μπορεί να ταξιδέψει....

 
Κουφονήσια. 
Ο όγκος του κοντινού και ακατοίκητου Κέρου νομίζεις ότι φτιάχνει ένα θαλασσινό γαλαζοπράσινο κανάλι. Τι κι αν οι "σελεμπρεταίοι" τα ανακάλυψαν εσχάτως; Εμείς θα φτάσουμε εκεί πάλι με τον "Σκοπελίτη" το καΐκι που ξεκινάει από τη Νάξο. Θα μας περιμένει ο Δημητρός με τον αραμπά να μας πάει μέχρι το φοίνικα. Το πρώτο βράδυ θα πάμε με βάρκα στο κάτω Κουφονήσι για ψαράκι-το καλύτερο μα και φθηνότερο σε όλο το Αιγαίο. 
Φολέγανδρος.
Ίσως η πιο όμορφη και σίγουρα η καλύτερα διατηρημένη χώρα των Κυκλάδων. Αν φτάσουμε ξημερώματα στον Καραβοστάση, θα είμαστε στη χώρα την ώρα που ο φούρνος του κάστρου ετοιμάζει τις τυρόπιτες. Ακολουθώντας τη μυρωδιά θα τον βρούμε.Ένα καλό πρωινό στην πεζούλα της πούντας με αγνάντι το πέλαγος κι ύστερα μια βουτιά στην Αγκάλη ή στον Αη Γιώργη. Το βράδυ χειροποίητα ματσάτα στην Πάνω Μεριά.

Αμοργός! 
Τι να πω για αυτή αλήθεια; Ένα μικρό νησί με δύο εχθρικά λιμάνια; Όχι. Το απέραντο γαλάζιο της ταιριάζει περισσότερο.

 
Στη Σούγια στη νότια Κρήτη η άσφαλτος τώρα φτάνει μέχρι την παραλία κι έτσι οι έποικοι από τα Χανιά και αλλού φτάνουν ευκολότερα. Κάποιοι ξενέρωτοι βέβηλοι πίνουν φυσικούς χυμούς εκεί όπου κάποτε ακούγονταν μονάχα οι ροκιές του "Πολύφημου". Όμως η παραλία δεν αλλάζει-παραμένει μια από τις ωραιότερες. Αφού θα φτάσουμε μέχρι εδώ να πάμε και Γαύδο.

 
Γαύδος. 
Από το '93 που άρχισαν τα δρομολόγια ferry boat, κουβάλησαν πολύ μπετό στο νησί. Η παραλία του Αη Γιάννη με τους κέδρους, όλο και κάποια γωνιά θα έχει κρατήσει για τη σκηνούλα μας .

Αστυπαλιά. 
Μία κυκλαδίτισσα που βρέθηκε στις αρχές των Δωδεκανήσων.

Σύμη. 
Αυτή με την νεοκλασική της ταυτότητα βρίσκεται στα Δωδεκάνησα νομίμως. Προστατευμένη από δύο τουρκικά ακρωτήρια που της δίνουν γαλήνιες θάλασσες, σπάνιες στο Αιγαίο.

Ανάφη.
Τη φυλάμε καλά από τους άλλους-προσώρας τουλάχιστον...




Σέριφος. Χωρίς πολλά λόγια.  
Μία διακριτική αρχόντισσα. Δεν της χρειάζονται λούσα και στολίδια για να τονίσουν την ομορφιά της.
Οι προορισμοί και οι φωτογραφίες δεν τελειώνουν.


Σημασία έχει το ταξίδι. Ίσως το καλοκαίρι το "Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει" του ποιητή να μην ισχύει. Αφού όμως το θυμήθηκα...

Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει
Στο Πήλιο μέσα στις καστανιές το πουκάμισο του Κενταύρου
γλιστρούσε μέσα στα φύλλα για να τυλιχτεί στο κορμί μου
καθώς ανέβαινα την ανηφόρα κι η θάλασσα μ' ακολουθούσε
ανεβαίνοντας κι αυτή σαν τον υδράργυρο θερμομέτρου
ως που να βρούμε τα νερά του βουνού.
Στη Σαντορίνη αγγίζοντας νησιά που βουλιάζαν
ακούγοντας να παίζει ένα σουραύλι κάπου στις αλαφρόπετρες
μου κάρφωσε το χέρι στην κουπαστή
μια σαϊτα τιναγμένη ξαφνικά
από τα πέρατα μιας νιότης βασιλεμένης.
Στις Μυκήνες σήκωσα τις μεγάλες πέτρες και τους θησαυρούς των Ατρειδών
και πλάγιασα μαζί τους
στο ξενοδοχείο της "Ωραίας Ελένης του Μενελάου"
χάθηκαν μόνο την αυγή που λάλησε η Κασσάντρα
μ' έναν κόκορα κρεμασμένο στο μαύρο λαιμό της.
Στις Σπέτσες στον Πόρο και στη Μύκονο
με χτίκιασαν οι βαρκαρόλες.
Τι θέλουν όλοι αυτοί που λένε
πως βρίσκουνται στην Αθήνα ή στον Πειραιά;
Ο ένας έρχεται από Σαλαμίνα και ρωτάει τον άλλο μήπως "έρχεται εξ Ομονοίας"
"Όχι έρχομαι εκ Συντάγματος" απαντά κι είν' ευχαριστημένος
"βρήκα το Γιάννη και με κέρασε ένα παγωτό".
Στο μεταξύ η Ελλάδα ταξιδεύει
δεν ξέρουμε την πίκρα του λιμανιού σαν ταξιδεύουν όλα τα καράβια
περιγελάμε εκείνους που τη νιώθουν.
Παράξενος κόσμος που λέει πως βρίσκεται στην Αττική
και δε βρίσκεται πουθενά
αγοράζουν κουφέτα για να παντρευτούνε
κρατούν "σωσίτριχα" φωτογραφίζουνται
ο άνθρωπος που είδα σήμερα καθισμένος σ' ένα φόντο με πιτσούνια και με λουλούδια
δέχουνταν το χέρι του γέρο φωτογράφου να του στρώνει τις ρυτίδες
που είχαν αφήσει στο πρόσωπό του
όλα τα πετεινά τ' ουρανού.
Στο μεταξύ η Ελλάδα ταξιδεύει ολοένα ταξιδεύει
κι αν "ορώμεν ανθούν πέλαγος Αιγαίον νεκροίς"
είναι εκείνοι που θέλησαν να πιάσουν το μεγάλο καράβι με το κολύμπι
εκείνοι που βαρέθηκαν να περιμένουν τα καράβια που δεν μπορούν να κινήσουν
την ΕΛΣΗ τη ΣΑΜΟΘΡΑΚΗ τον ΑΜΒΡΑΚΙΚΟ.
Σφυρίζουν τα καράβια τώρα που βραδιάζει στον Πειραιά
σφυρίζουν ολοένα σφυρίζουν μα δεν κουνιέται κανένας αργάτης
καμμιά αλυσίδα δεν έλαμψε βρεμένη στο στερνό φως που βασιλεύει
ο καπετάνιος μένει μαρμαρωμένος μες στ' άσπρα και στα χρυσά.
Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει
παραπετάσματα βουνών αρχιπέλαγα γυμνοί γρανίτες...
το καράβι που ταξιδεύει το λένε - ΑΓΩΝΙΑ 937
Γ. Σεφέρης. Α/π Αυλίς περιμένοντας να ξεκινήσει. καλοκαίρι του '36

σχετικοί σύνδεσμοι:

7 σχόλια:

  1. Πολυαγαπημένο ποιημα
    Για τους προορισμούς τι να πω;
    (κι όμως και μέσα σε αυτήν την απόλυτη ομορφιά, υπάρχουν τρόποι να σε πληγώσει, όχι η Ελλάδα, ο Έλληνας- για την ακρίβεια ο νεοέλληνας και ό,τι εννοούμε με αυτό)
    Μπα σε καλό σου, με συγκίνησες πρωι-πρωί. Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ααααααχ Βααααααααχ!
    40 βαθμούς έχει σήμερα στην Αθήνα.
    Τι μας κάνεις και συ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. τι;
    αν ζήλεψα;
    θα κρατήσω την ανάσα μου μέχρι να σκάσω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Έγραψες πάλι μεγάλε.
    Ελπίζω να γράφεις από κάποιο τέτοιο μέρος σαν την αφεντιά μου.
    Βρίσκομαι Αμοργό, πρωτότυπο, και δοκιμάζω καρτοίντερνετ με σήμα καμπάνα. Η δικιά σου σελίδα είναι αργή πολύ αργή επειδή περιέχει βαριές σκέψεις.
    Δεν ξέρω τι κάνει Αθήνα αλλά εδώ φυσάει και πάω για ούζα. Να περνάτε όλοι καλοκαιρινά και ωραία
    Στάθης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σκοπελίτης, Πολύφημος.
    Λέξεις και εικόνες από τότε που το Αιγαίο ανήκε σε μας και τα ψάρια του. Τώρα φοβάμαι μας το πήραν για τα καλά οι άλλοι φίλε.
    Ας είσαι καλά που μας τα θυμίζεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Θεία Θ
    Χαίρομαι που σου άρεσαν το ποίημα και οι "προορισμοί". Μακάρι να τους βρίσκουμε πάντα ...

    @ zotos
    Καλώς ήλθες στην παρέα μας. Χθες είχε 41. Υπομονή !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. tikto
    Αν ζηλεύεις εσύ ο "παραθαλάσσιος" τι να πουν κάποιοι άλλοι;
    (Δεν ξέρω αν το ξεπατίκωσες από εκεί, αλλά το "θα κρατήσω την ανάσα μου μέχρι να σκάσω" ήταν η αγαπημένη μου ατάκα από asterix)

    Στάθη
    Ήμουν και εγώ στην "Αμοργό μου" τότε, αλλά τώρα στον ζεστό κουβά.

    @ Μάνο
    Καλωσόρισες! Δικός μας άνθρωπος φαίνεσαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή