πονάν ωρέ τα παλικάρια ;

Όχι αγαπημένε μου Ιμπαγάσα. Όχι !

Μη σου πω ότι μας αρέσει κιόλας.
Γιατί σ΄αυτή τη γωνιά της Βαλκανικής, εκτός από την παλικαριά, μας διακρίνει και η στωικότητα. Αν χθες, ας πούμε λέω μόνο, αντί για σας περνούσαν οι "άλλοι" ποιος θα κρατούσε μετά το Βωβό και τον μπετοφρενή ; Αυτό σκέφτομαι, αφού σκουπίσω τον κρύο ιδρώτα που με λούζει και μόνο η ιδέα της παρουσίας του ακατονόμαστου στους 8...
Δύο mall θα ζητούσαν μετά να χτίσουν στο Βοτανικό. Χώρια που η τακτοποίηση όλων των ποδοσφαιρικών εκκρεμοτήτων στη χώρα μας, βοηθάει να ξεχάσουμε για λίγο το¨όπιο των λαών¨ και να ασχοληθούμε με την καθημερινή μας αθλιότητα.
Οικονομική κρίση περνάμε άλλωστε. Εμείς ε; Εσύ Ιμπαγάσα μου κουτσά στραβά πρέπει να τα βγάζεις πέρα και ειλικρινά χαίρομαι γι αυτό. Για σκέψου όμως π.χ. και έναν απολυμένο σαραντάρη βάζελο να παραμυθιάζεται με ενδεχόμενη πρόκριση στους 4...
( Αχ! Πάλι ο ίδιος κρύος ιδρώτας)
Σε ευχαριστώ λοιπόν Ιμπαγάσα μου και σένα και όλα τα ¨κίτρινα υποβρύχια¨! Ιδιαίτερα για την προσφορά σας στο κίνημα της χώρας μου. Αυτό θα πει διεθνισμός και αλληλεγγύη των λαών. Θα σας αφιερώσω λοιπόν το "yellow submarine" των Beatles. ( Τα σκαθάρια κατ' εξαίρεση. Μη φλωρέψουμε, από χαρά, τώρα πίσω πίσω... )

Υ.Γ. Η συντήρηση συνεχίζεται. Αλλά μην αφήνουμε και τέτοιες επιτυχίες του διεθνούς κινήματος έτσι.