gg
8 Δεκεμβρίου του 1943 - 3 Ιουλίου 1971. Μια σύντομη ζωή-μόλις 27 χρόνια-αρκετά όμως για να μπει στη μυθολογία του ροκ και να μείνει για πάντα εκεί με ένα Morrison σκέτο. Ποιητής, τραγουδιστής, Lizard King, ψυχή των Doors ή συγγραφέας, λίγη σημασία έχει. Το Morrison παραπέμπει μόνο σ' αυτόν.
Ίσως αν έπρεπε να μπει μια ακόμη λέξη πλάι στο Morrison θα έπρεπε να μπορεί να χαρακτηρίσει τον τρόπο που έζησε, και εκεί αρχίζουν τα δύσκολα με το Morrison, ακόμα και για τις λέξεις.
Έζησε χωρίς να αποκτήσει κανένα σοβαρό περουσιακό στοιχείο και ελεύθερος από όλους και όλα, ακόμα και από τους στενούς συγγενείς. Βαρύ το τίμημα μιας τέτοιας ελευθερίας και για τον ίδιο και τους γύρω του. Από πολύ νέος σταμάτησε να έχει σχέσεις με τους γονείς και τα αδέλφια του. Έχουν πεθάνει όλοι τους, έλεγε, πλάθοντας διαφορετικούς κάθε φορά μύθους.
Μύθος που φιλοτέχνησε ο ίδιος ήταν, έλεγαν οι δικοί του, και το ατύχημα της παιδικής ηλικίας το '49 στο Μεξικό που σημάδεψε τη ζωή και τους στίχους του. Ο ίδιος έλεγε γι' αυτό :
"Είναι η πρώτη φορά που ανακάλυψα τον θάνατο... εγώ, η μητέρα μου, ο πατέρας μου, ο παππούς μου και η γιαγιά μου διασχίζαμε την έρημο την αυγή. Ένα φορτηγό γεμάτο Ινδιάνους είχε μάλλον χτυπήσει ένα άλλο αυτοκίνητο ή κάτι τέτοιο, υπήρχαν Ινδιάνοι σκορπισμένοι παντού στην εθνική οδό, αιμορραγώντας μέχρι θανάτου. Ήμουν μικρός τότε, οπότε έπρεπε να μείνω στο αυτοκίνητο όσο ο πατέρας μου και ο παππούς μου βγήκαν να δουν τι γινόταν. Δεν μπορούσα να δω τίποτα. Το μόνο που είδα ήταν παράξενη κόκκινη μπογιά και ανθρώπους πεσμένους ολόγυρα, αλλά ήξερα πως κάτι συνέβαινε, γιατί μπορούσα να νιώσω τις δονήσεις των ανθρώπων γύρω μου, και έτσι ξαφνικά συνειδητοποίησα πως ούτε εκείνοι μπορούσαν να καταλάβουν τι συνέβαινε. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα πραγματικό φόβο... και πιστεύω πως εκείνη τη στιγμή οι ψυχές εκείνων των νεκρών ινδιάνων — ίσως μια ή δυο απ αυτές — έτρεχαν έξαλλες εδώ και κει, και μπήκαν στην ψυχή μου, και εγώ ήμουν σαν σφουγγάρι, έτοιμος να κάτσω εκεί και να τις απορροφήσω."
Μύθος ή πραγματικότητα; Ποιος να ξέρει πλέον;
Ο ίδιος πίστευε πως έζησε τη σύντομη ζωή του με την ψυχή του γέρου ινδιάνου που πέθανε εκείνη τη μέρα. Ελεύθερος και περιπλανώμενος σε "feast of friends"...
a Feast of Friends ( severed garden)
Wow, I'm sick of doubt
Live in the light of certain
South
Cruel bindings.
The servants have the power
Dog-men and their mean women
Pulling poor blankets over
Our sailors
I'm sick of dour faces
Staring at me from the TV
Tower, I want roses in
My garden bower; dig?
Royal babies, rubies
Must now replace aborted
Strangers in the mud
These mutants, blood-meal
For the plant that's plowed.
They are waiting to take us into
The severed garden
Do you know how pale and wanton thrillful
Comes death on a strange hour
Unannounced, unplanned for
Like a scaring over-friendly guest you've
Brought to bed
Death makes angels of us all
And gives us wings
Where we had shoulders
Smooth as raven's
Claws
No more money, no more fancy dress
This other kingdom seems by far the best
Until it's other jaw reveals incest
And loose obedience to a vegetable law.
I will not go
Prefer a Feast of Friends
To the Giant Family.
σχετικοί σύνδεσμοι :
- my wild love
- the Celebration of the lizard (Jim Morrison)
- "soul kitchen" από τον Φατίχ Ακίν αλλά και από τους "doors"
- "Made the scene week to week, day to day, hour to hour. The gate is straight deep and wide..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου