"soul kitchen" από τον Φατίχ Ακίν αλλά και από τους doors

όταν οι κουζίνες έχουν ψυχή. (όχι κατ' ανάγκη βαθιά)

Ο Ζήνος Καζαντζάκης της ταινίας αντιμέτωπος με "πυρ γυνή και θάλασσα". Στο στιγμιότυπο με τον αδελφό του που τα έχει κάνει θάλασσα. Πίσω τους διακρίνεται το πυρ , ενώ η υπεύθυνη γι αυτό (άρτι αφιχθείσα εκ Σαγκάης) γυνή απουσιάζει.

Τον τουρκικής καταγωγής Γερμανό σκηνοθέτη Φατίχ Ακίν τον γνώρισα με τις ταινίες "Μαζί ποτέ" και "η άκρη του ουρανού", όπως και οι περισσότεροι από εσάς φαντάζομαι.

Δυνατές ταινίες και οι δύο, με καλή εισπρακτική πορεία στις ελληνικές αίθουσες, μάζεψαν γενικά πολύ καλά σχόλια. Περισσότερο όμως μου άρεσε η πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία "βαθιά, κοφτά, ανθρώπινα"  που προβλήθηκε μετά από αυτές στη χώρα μας και αφού ο σκηνοθέτης είχε κερδίσει το κοινό του. Ταινία  που τη γύρισε όταν ήταν δεν ήταν 25 χρονών με πενιχρά μέσα και επιστρατεύοντας το μισό σόι του για βοήθεια. Επειδή πενία τέχνας κατεργάζεται, είχε την έμπνευση να δώσει ένα βασικό ρόλο της ταινίας στον Έλληνα ερασιτέχνη φίλο του Αδάμ Μπουσδούκο. Όχι μονο τα πήγε περίφημα, αλλά εξελίσσεται σε "φίρμα" και στη τελευταία ταινία κρατάει τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Στο "βαθιά, κοφτά, ανθρώπινα" όλα αυτά που αγαπήσαμε στον Ακίν ξεχειλίζουν, δικαιώνοντας μ' αυτό το πρώιμο φιλμ όσους τον θεωρούν από τους καλύτερους Ευρωπαίους σκηνοθέτες. Φτιάχνει καταπληκτικές ανθρώπινες φιγούρες και εστιάζει στα έντονα αισθήματά τους. Οι σχέσεις ανάμεσά τους, με φιλίες μέχρι θανάτου (κυριολεκτικά), προβληματικούς  και αδικαίωτους έρωτες, αγαπημένα θέματα του σκηνοθέτη σε όλες τις ταινίες εδώ είναι πιο ακατέργαστα και "κοφτερά".

Όταν λοιπόν πρωτοδιάβασα για το καινούργιο φιλμ του Ακίν   "soul kitchen" και κατάλαβα πως αυτή τη φορά πρόκειται για κωμωδία ήμουν σίγουρος πως μας περιμένει κάτι καλό. Δεν είμαι ο εξπερ περί τα κινηματογραφικά, ένας συνεπής θεατής μονάχα είμαι. Αυτό ίσως να έφτιαξε αυτή τη βεβαιότητα, όπως και τα στοιχεία σαρκασμού που δίνουν έντονη παρουσία σ' όλες τις προηγούμενες δουλειές του. Είδα λοιπόν κάτι παραπάνω από τις προσδοκίες αλλά μην περιμένετε αναλυτική κριτική και τέτοια από μένα. Αυτά είναι Ευαγγέλια για άλλους παπάδες. Σας προτείνω απλά να τη δείτε, όπως κάνω και με τους φίλους μου, και αν δεν σας αρέσει δε χάθηκε κι ο κόσμος. Εδώ θα είμαστε με τα σχόλια ανοιχτά για οτιδήποτε, ακόμη και για μπινελίκια από όσους τους χαλάσει το φιλμ. Άλλωστε αυτό το "άφτερ" γενικώς είναι από τα ωραία του σινεμά. Μία απορία προς το πουθενά μάλλον. Γιατί μιά τέτοια ποιοτική ταινία με εγγυημένη μάλλον εισπραχτική επιτυχία να έχει διανομή σε δύο μόνο αίθουσες;

Μια προσμονή μου που δε δικαιώθηκε στην ταινία αφορά το κομμάτι soul kitchen των doors. Είχα την εντύπωση πως θα ακουστεί (πλούσιο και το soundtrack της ταινίας παρεμπιπτόντως ), κάτι που δεν έγινε. Τους στίχους εμπνεύστηκε φυσικά ο Morrison από την κουζίνα του  "Αlta Cienega", ενός τριτοκλασάτου μοτέλ στο δυτικό Λος Άντζελες, όπου έμενε για δύο χρόνια. Τα στούντιο της δισκογραφικής "Ελέκτρα" και όλος ο μικρόκοσμος του ήταν σε μικρές αποστάσεις από αυτό και έτσι μπορούσε να κινείται με τα πόδια. Η αφαίρεση της άδειας οδήγησης, επειδή οδηγούσε μεθυσμένος, αλλά κυρίως η έλξη που ασκούσαν στον Μόρισον οι περιθωριακοί πελάτες του, τον οδήγησαν εκεί. Οι doors συνήθιζαν να τελειώνουν τις συναυλίες τους μ' αυτό το κομμάτι. Τελείωναν μια κουβέντα είναι, αφού μιλάμε για εποχές που τα "ανκόρ" δεν ήταν ακόμη μέρος του προγράμματος και θα μπορούσε μετά απο αυτό να ακολουθήσουν  δεκάδες. Αφού λοιπόν δεν το ακούσαμε στην ταινία, ας το ακούσουμε εδώ σε μια χορταστική live εκτέλεση. Πάντα υπάρχει τουλάχιστον ένας λόγος για να ακούσουμε doors.

πάνω το μοτέλ "Αlta Cienega" όπως είναι σήμερα και κάτω το κλειστό πλέον δωμάτιο 32 που έμενε ο Μόρισον.

Well, the clock says it's time to close now,
I guess I'd better go now,
I'd really like to stay here all night.

The cars crawl past all stuffed with eyes,
Street lights share their hollow glow,
Your brain seems bruised with numb surprise,
Still one place to go,
Still one place to go.

Let me sleep all night in your soul kitchen,
Warm my mind near your gentle stove.
Turn me out and I'll wander baby,
Stumblin' in the neon groves.

Well, your fingers weave quick minarets
Speak in secret alphabets
I light another cigarette,
Learn to forget, learn to forget,
Learn to forget, learn to forget.

Let me sleep all night in your soul kitchen,
Warm my mind near your gentle stove.
Turn me out and I'll wander baby,
Stumblin' in the neon groves.
Oh, yeah…

Well, the clock says it's time to close now,
I know I have to go now,
I really want to stay here
All night, all night, all night.