όταν μετατρέπουν ένα απλό θέμα αισθητικής σε κεντρικό πολιτικό...

τότε μπορείς να τους προσάψεις "εστετισμό"

΄΄

Όχι, δεν έχω σκοπό να προσάψω σε κανέναν κανένα -ισμό. Πλάκα κάνω, αρκετούς δώσαμε και πήραμε στο παρελθόν...

Η εποχή που στα αμφιθέατρα βομβαρδίζαμε αλλήλους με -ισμούς πέρασε, και οι μέρες δεν προσφέρονται για τέτοιες συζητήσεις, όσο κι αν μερικοί επιμένουν να τις προκαλούν.

Άλλωστε το θέμα αισθητικής που μας απασχολεί είναι πολύ απλό: Τα ψηφοδέλτια με τον Καμίνη στην Αθήνα και τον Μπουτάρη στη Θεσσαλονίκη, νίκησαν τους συντηρητικούς υποψηφίους (μάλλον κολακευτικό είναι το σκέτο συντηρητικοί για Κακλαμάνη-Γκιουλέκα και το σινάφι τους, αλλά δε βαριέσαι..)

Λίγη ουσία και πολύ σημειολογία βρίσκω στο όλο θέμα. Δεν ξέρω τι θα έκανα αν ψήφιζα σ'  έναν από τους δύο δήμους-αν δηλαδή θα ακολουθούσα τη λογική μου ή την καρδιά μου.  Σημασία έχει πως χάρηκα κι εγώ που ειδικά στη Θεσσαλονίκη ένας αντισυμβατικός τύπος με σκουλαρίκι, που δε χάνει ευκαιρία να μιλήσει δημόσια για την περιπέτεια του με το αλκοόλ,  έβαλε  κάτω  το παπαδαριό και όλο το σκοτάδι της πόλης. Όσοι έχουν στοιχειώδη εικόνα του τι συμβαίνει στη "συμπρωτεύουσα" καταλαβαίνουν καλά τι εννοώ. Μέχρις εκεί όμως.

Γιατί και νάθελες να χαρείς λίγο παραπάνω-τις έχουμε ανάγκη τούτο τον καιρό τις χαρές-πώς να χαρείς; Το ίδιο βράδυ οι περασάντζες των πολιτικών υπαλλήλων του ΔΝΤ, με επικεφαλής το ΓΑΠ, από τα εκλογικά κέντρα των νικητών υπενθύμισαν πως υποστηρίχτηκαν κυρίως από το ΠΑΣΟΚ. Μα πρόκειται για ανεξάρτητες, πολλά υποσχόμενες προσωπικότητες, που υποδείχτηκαν από τη ΔΗ.ΑΡ. θα μου πείτε και θα χαμογελάσω πικρά μάλλον. Οι δύο τους ζητιάνεψαν δημόσια το χρίσμα του ΠΑΣΟΚ και ο κύριος Καμίνης μάλιστα ξεκαθάρισε πως δίχως αυτό δε θα είναι υποψήφιος. Δικαίωμά τους, έμπειροι είναι για να ξέρουν πως η πολιτική, σ' αυτό το επίπεδο,είναι "δούναι και λαβείν" και όχι αγαθές προσωπικές προθέσεις και στρατηγικές. Αλλά και δικαίωμά μας όταν έχουμε δει το δημόσιο "λαβείν" να είμαστε καχύποπτοι και να περιμένουμε το "δούναι" τους. Γενικότερα δικαίωμά μας είναι να μην έχουμε καμιά πολιτική εμπιστοσύνη  στους συνεργάτες αυτής της ραγιάδικης κυβέρνησης.

Μιας κυβέρνησης που μας ετοίμασε για μετά τις εκλογές  νέο πακέτο-βόμβα, χωρίς τη συνδρομή εταιρείας κούριερ μάλιστα. Και έτσι μετά το εκλογικό πανηγύρι όλα, μαζί μ ' αυτά και οι νικητές των εκλογών, "ξαναπήραν τις αληθινές τους διαστάσεις"-όπως θα έλεγε ο ποιητής...

Συγγνώμη λοιπόν που δε θα συμμετάσχω στα επινίκια άσματα και τα  γλέντια που συνεχίζονται. "Των οικιών ημών εμπιπραμένων ημείς άδομεν" έλεγαν για κάτι τέτοια οι αρχαίοι ημών-και τα σπίτια μας έχουν πάρει για τα καλά φωτιά. Χαρούμενος με την ευκαιρία, συντρόφια, δηλώνει και ο γενικός διευθυντής του ΔΝΤ, Ντομινίκ Στρος Καν, που ερμηνεύοντας τα αποτελέσματα των εκλογών είπε: "Οταν τα έλεγα αυτά, μού έλεγαν: ναι, λέγε εσύ, αλλά το ΔΝΤ είναι φιλελεύθερο. Η πραγματικότητα είναι ότι έγιναν εκλογές στην Ελλάδα και ότι η αριστερά στην εξουσία νίκησε"...
Όσο για την ουσία της εκλογής των Καμίνη Μπουτάρη:

Μα, θα μου πείτε, προτιμάς το παρακράτος του Κακλαμάνη και της "σκοτεινής Θεσσαλονίκης";. Και βέβαια όχι. Απλώς γνωρίζω ότι μόνο η ανάδυση στιβαρών ταξικών και κοινωνικών κινημάτων θα σημάνει το πραγματικό τέλος αυτού του παρακράτους. Ως τότε, ο εξατομικευτικός λόγος περί "δικαιωμάτων" και η φιγούρα του "αστού με ανθρώπινο πρόσωπο" θα είναι η άλλη όψη του κρατισμού και του αντιλαϊκού κοινωνικού οδοστρωτήρα. 

γράφει-και συμφωνώ μαζί του-ο Δημήτρης Μπελαντής στο ενδιαφέρον άρθρο του: "Ο νέος πολιτισμός του μνημονίου" που δημοσιεύτηκε στο "REDNotebook"(ολόκληρο εδώ, αξίζει τον κόπο). Κατά τα λοιπά ο Νιόνιος μου είναι όπως πάντα επίκαιρος:

"Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας
ποτέ δε λένε την αλήθεια
ο κόσμος υποφέρει και πονά
και ‘σεις τα ίδια παραμύθια"

οι σύνδεσμοι της ανάρτησης:

• Ο νέος πολιτισμός του μνημονίου του Δημήτρη Μπεγλαντή
• και τώρα αυτοδιοικητική ψήφος, μας λένε. καλό! να γράψω και το άλλο με τον Τοτό;
• Στρος Καν: " Η αριστερά στην εξουσία κέρδισε" (από το e-go)