"στις ανθισμένες νεραντζιές θα βρεις την κιβωτό σου."

"Η κιβωτός". Γιώργος Μεράντζας, σκέτο.

(Αριστερά ο Γιώργος Μεράντζας σε μια από τις σπάνιες πια εμφανίσεις του. Τραγουδάει στο Πολυτεχνείο το Δεκέμβριο του '08 σε εκδήλωση για τα απαγορευμένα τραγούδια. η φωτογραφία είναι από τα Μουσικά Προάστια ) 

Να με συμπαθάνε   οι υπόλοιποι συντελεστές του κομματιού (άλλωστε η αγάπη μου και η εκτίμηση για ποιητή και συνθέτη είναι εμφανής) αλλά χωρίς τη φωνή του θα ήταν κάτι άλλο. Το ακούσαμε εξάλλου και από άλλους ερμηνευτές και θυμηθήκαμε τη ρήση του Λευτέρη Παπαδόπουλου  πως σε μερικά κομμάτια θα έπρεπε να απαγορεύονται οι δεύτερες εκτελέσεις.  Ο στιχουργός το είπε αυτό με αφορμή την ερμηνεία του Γρηγόρη Μπιθικώτση στο" Άξιον Εστί" αλλά και η οριακή ερμηνεία του Μεράντζα δημιουργεί παρόμοιο θέμα. 

Όταν τον περασμένο Δεκέμβριο  με φίλιο καλώδιο γράφαμε για το Γιώργο Μεράντζα, και την εμφάνιση του "Δίπλα στο ποτάμι" μαζί με το Διονύση Τσακνή, είχαμε σκεφτεί την "Κιβωτό" για να κλείσουμε την ανάρτηση. Μια αδικημένη ηχογράφηση που μόλο που βρίσκεται σε δίσκο (Τροπάρια για φονιάδες) που γνώρισε εκτός από καταξίωση και εμπορική επιτυχία, έμεινε στα ρηχά και δεν έχει  αναγνώριση ανάλογη της Δίκοπης ζωής για παράδειγμα. Αυτός μάλλον ήταν και και ο λόγος που δεν βρήκαμε τότε το κομμάτι στο YouΤube. 

Τώρα όμως το κομμάτι είναι διαθέσιμο και περιμένω και τη γνώμη σας. 

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Μεράντζας

Στις ανθισμένες νεραντζιές

θα βρεις την κιβωτό σου.

Τέσσερις τοίχοι στις φωτιές

θα ταξιδέψουν τις νυχτιές

και το παράπονό σου.

Πάρε μια λέξη για να ζεις

και στρώσε τη ζωή σου.

Και φώναζε ολονυχτίς

που βρίσκει ο βασανιστής

νερό του παραδείσου.

Και πάρε χάντρες του Μαγιού,

πηλό της Ρωμιοσύνης

τάμα δεκαπενταύγουστου,

την όψη την κρυφή σπαθιού

και της δικαιοσύνης.

Και πάρε δεντρολιβανιά,

μυρτιά και πικροδάφνη.

Του Μακρυγιάννη τον καημό

και δεκαπεντασύλλαβο

να βρεις αρχή και άκρη.

Και πες τα λόγια τα παλιά

κι απ' όλους τους αγώνες.

Και πες αυτά που είναι θηλιά

κι ήταν μαράζι και σκαλιά

στους δίκοπους αιώνες.

οι σύνδεσμοι της ανάρτησης:

• ένα βράδυ δίπλα στο ποτάμι με το Γιώργο Μεράντζα
• μουσικά προάστια: "μορφές λογοκρισίας τότε και σήμερα"
•  τροπάρια για φονιάδες
• Η Δίκοπη ζωή