Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει
όμως εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα,
έβλεπα τώρα πόσα κρυμμένα τιμαλφή έπρεπε να σώσω
πόσες φωλιές νερού να συντηρήσω μέσα στις φλόγες.
Μιλάτε, δείχνετε πληγές, αλλόφρονες στους δρόμους.
Τον πανικό που στραγγαλίζει την καρδιά σας σαν σημαία
καρφώσατε σ’ εξώστες, με σπουδή φορτώσατε το εμπόρευμα.
Η πρόγνωσή σας ασφαλής: Θα πέσει η πόλις.
Εκεί, προσεκτικά σε μια γωνιά μαζεύω με τάξη,
φράζω με σύνεση το τελευταίο μου φυλάκιο.
Κρεμώ κομμένα χέρια στους τοίχους, στολίζω
με τα κομμένα κρανία τα παράθυρα, πλέκω
με κομμένα μαλλιά το δίχτυ μου και περιμένω
όρθιος και μόνος σαν και πρώτα περιμένω.
Όταν μιλάει η αταξία η τάξη να σωπαίνει/έχει μεγάλη πείρα ο χαμός. Τώρα πρέπει να σταθούμε στο πλευρό του ανώφελου. Σιγά σιγά να ξαναβρεί το λέγειν της η μνήμη/να δίνει ωραίες συμβουλές μακροζωίας/ σε ό,τι έχει πεθάνει. [ από το "Kονιάκ μηδέν αστέρων" της Κικής Δημουλά ]
Τετάρτη 17 Μαρτίου 2010
"κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει / όμως εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα."
δημοσιεύτηκε από
καλωδιο
στις
07:25
τίτλοι :
Θάνος Μικρούτσικος,
Μανώλης Αναγνωστάκης,
Μαρία Δημητριάδη,
μουσική,
ποίηση
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου
BlogThis!Κοινοποίηση στο XΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest


Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
[...Μιλῶ γιὰ τὰ τελευταῖα σαλπίσματα τῶν νικημένων στρατιωτῶν
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιὰ τὰ κουρέλια ἀπὸ τὰ γιορτινά μας φορέματα
Γιὰ τὰ παιδιά μας ποὺ πουλᾶν τσιγάρα στοὺς διαβάτες
Μιλῶ γιὰ τὰ λουλούδια ποὺ μαραθήκανε στοὺς τάφους καὶ τὰ σαπίζει ἡ βροχὴ]
Αντί για καλησπέρα...
καλώδιε δεν ξέρω από ποίηση γι' αυτό δεν μπορώ να σχολιάσω....... πάντως αυτό είναι από αυτά που σε παίρνουν και σε κοπανάνε, πολύ δυνατό
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή βλέπω με χαρά πως βρήκα τυχαία έναν ακόμη κολλημένο με το Μικρούτσικο, με όλο το θάρρος να ρωτήσω αν ξέρεις εσύ ή κάποιος αναγνώστης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ένα LP που είχα παλιά ( αραπιά για λίγο πάψε να χτυπάς με το σπαθί, ήταν ο τίτλος νομίζω, μάλλον με κλόουν στο εξώφυλλο, σίγουρα με μια 20λεπτη λάιβ του κακόηθες μελάνωμα ) υπήρχε μάλλον ένα κομμάτι που έλεγε: <> κάτι τέτοιο. Πριν μου πείτε πως το Αλτσχάιμερ είναι ανίατη νόσος, το ξέρω πανάθεμά με, να προλάβω να πω πως πρόσφατα με αγόρασα cd με αυτόν τον τίτλο και δεν το βρήκα μέσα.
Ευχαριστώ προκαταβολικά.
Θανάσης
Το Αλτσχάιμερ που έλεγα. Έβαλα εισαγωγικά χωρίς τους στίχους. Τους γράφω τώρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί φόρεσα της λεηλασίας τη στολή γιατί φόρεσα το πουκάμισο του εμπρηστή.
Θανάσης
Μην το ξαναπείς αυτό @ tikto, ξέρεις από ποίηση!αφού λαμβάνεις ξέρεις. Αυτό είναι ποίηση και τέχνη γενικότερα : αυτό που λαμβάνουμε
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλώς ήρθες @ Θανάση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κομμάτι λέγεται "Εμβατήριο για
Ανήσυχα Παιδιά" και πραγματικά είναι στο LP
"Αραπιά για λίγο πάψε..." Στο CD δεν το βρήκες γιατί δεν υπάρχει, επειδή για να χωρέσουν σε ένα cd ο δίσκος που είχες και ο "γέρος
της Αλεξάνδρειας" έκαναν περικοπές. Άρα δεν έχεις Αλτσχάιμερ. Φυσικά ούτε εγώ τα ήξερα όλα αυτά, με αναζήτηση τα βρήκα.
Σε Ευχαριστώ για τις πληροφορίες και την ...διάγνωση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα τα ξαναπούμε
Θανάσης
Μέσα στο γενικό όλεθρο,υλικό και πνευματικό,εγώ περιμένω και παραμένω όρθιος,αυτό ,νομίζω είναι το βαθύτερο νόημα,που καταξιώνει τον άνθρωπο.
ΑπάντησηΔιαγραφή