ας μιλήσουμε για " το κύμα "

Εμένα με ενθουσίασε ....
Κινηματογραφικά δύσκολα θα βρεθούν αντιρρήσεις. Από ρυθμό , διαλόγους και ερμηνείες το φιλμ " τα σπάει" .
Αντιρρήσεις γράφτηκαν και ακούστηκαν για το politically correct του σεναρίου. Είναι μία συζήτηση που δεν με πολυαφορά . ....Δώσαμε στο παρελθόν.
Άλλωστε το βρήκα και πειστικό. Μην ξεχνάμε ότι μιλάει για την εκκόλαψη και το σπάσιμο του αυγού του φιδιού στην καθημερινότητα. Καδράρει πρόσωπα και χαρακτήρες , που εύκολα δημιουργούν το ερώτημα : μα και εγώ ;;;
Ναι . Είναι κάτι που μπορεί να συμβεί , υπό όρους , και στις καλύτερες οικογένειες και χωρίς να έχει για προειδοποιητικό σήμα τον αγκυλωτό σταυρό .
Ακόμη και η χρονική διάρκεια που δείχνει λίγη ( μία εβδομάδα ) έχει την βάση της στην πραγματικότητα.

Η ιδέα της ταινίας ανήκει σε έναν καθηγητή λυκείου στο Πάλο Άλτο της Καλιφόρνια, τον Ρον Τζόουνς, που το 1967 δεν μπόρεσε να δώσει απάντηση στην ερώτημα : " πως ήταν δυνατόν απλοί άνθρωποι να υποστηρίξουν ένα καθεστώς όπως αυτό του Ναζισμού, να τηρήσουν στάση σιωπής ή και συμμετοχής στις ωμότητες που διεξάγονταν, και επιπλέον όταν όλα τελείωσαν να αρνηθούν ότι είχαν έστω και γνώση για αυτά που γίνονταν ".

Έκανε λοιπόν με την τάξη του ένα "πείραμα " που το ονόμασε " τρίτο κύμα" (κατά το Τρίτο Ράιχ) που πραγματικά κράτησε μία εβδομάδα.

Όλοι οι κωδικοί του φασισμού είναι εφιαλτικά παρόντες στο φιλμ.

Το σώμα και το συναίσθημα είναι η βάση της της πειθαρχίας . Απουσιάζει η ιδεολογία , ενώ οι διαλυμένες προσωπικές ζωές μερικών φανατικών , η εθελούσια συμμετοχή και το κυνήγι των " άλλων " , παραπέμπουν σε ιστορικά προηγούμενα "- ισμών ".

Τα πάντα στο φιλμ παραπέμπουν . Ακόμη και η λύτρωση που έρχεται μέσα από το δράμα. Και φυσικά οι μοναχικές φιγούρες που αντιδρούν από την αρχή στο πείραμα ( τις βρήκα και εξαιρετικά ενδιαφέρουσες ).