"..κύριε Κάρολε μην τους παρεξηγείς.... δεν φταις εσύ δε φταιν' αυτοί δε φταίει η θεωρία.."
Οι τρύπιες σημαίες στα χέρια των διαδηλωτών ήταν από τις πιο χαρακτηριστικές εικόνες των μεγάλων ανατροπών που σάρωσαν την ανατολική Ευρώπη πριν είκοσι χρόνια. Οι τρύπες έδειχναν το μίσος των εξεγερμένων προς τα σύμβολα της καταπίεσης χρόνων που υπήρχαν στις εθνικές τους σημαίες. Τι κι αν και αυτά υπήρξαν κάποτε σύμβολα εξεγέρσεων και επαναστάσεων; Τώρα στη θέση τους έχασκαν τρύπες.
Το δράμα των ανθρώπων που γνώρισαν την καταπίεση, τον εξευτελισμό ακόμη και την οικονομική ανέχεια στο όνομα ιδεών που πρεσβεύουν τα αντίθετα, βρέθηκε απέναντι στο δράμα ανθρώπων που αφιέρωσαν τη ζωή τους σ' αυτές, αλλά δεν πρόλαβαν να πεθάνουν και έζησαν τη μεγάλη απογοήτευση που προκαλεί η κατάρρευση βεβαιοτήτων και ιδεατών κόσμων.
Οι αδελφοί Κατσιμίχα έγραψαν, με αυτό τον τίτλο, ένα πολύ όμορφο κομμάτι για το ομώνυμο cd που κυκλοφόρησε το 2000, αλλά μάλλον χάθηκε μέσα στην μουσική (και όχι μόνο) ανοησία της εποχής.
Στίχοι, μουσική και πρώτη εκτέλεση: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας
Σηκώσανε λοιπόν τις τρύπιες τους σημαίες
και έτσι όπως έμπασε ένα κρύο ξαφνικά
οι θεωρίες πούντιασαν και πάθαν πνευμονία
και αρρωστήσανε βαριά πολύ βαριά
και φεύγει ο αιώνας τώρα τσακισμένος
παραμιλάει γέρος και τρελός
κι οι νοσοκόμες τον δουλεύουν όλη μέρα
κι όταν νυχτώνει σβήνουνε στο θάλαμο το φως
Σκορπίσαν ξαφνικά στους πέντε ανέμους
με κείνα εκεί τα γκρίζα λυπημένα τους παλτά
με κείνα τα πολύχρωμα απλοϊκά ονειρά τους
το τι το πως και το γιατί αυτοί το ξέρουν πιο καλά
Και μοιάζουνε σαν πλάσματα μιας άγνωστης διάστασης
οι ματωμένοι ποιητές και οι φωτεινές τους χίμαιρες
Και οι αιτίες οι τρυφερές μιας άγριας επανάστασης
που δεν κατάλαβε ποτέ τον εαυτό της
Μιας άγριας επανάστασης που θα ξανασυμβεί
που θα ξανασυμβεί με χίλιους τρόπους
όσο θα υπάρχουν οι αιτίες οι παλιές
εκείνες που ανάψανε του Οκτώβρη τις φωτιές
Κύριε Κάρολε μην τους παρεξηγείς
αν δεν κατάλαβαν ποτέ
τι πήγαινε να πει η λέξη υπεραξία
δεν φταις εσύ δε φταιν' αυτοί δε φταίει η θεωρία
ήτανε γράμματα ψιλά μπροστά στη λέξη ελευθερία.
Σηκώσανε λοιπόν τις τρύπιες τους σημαίες
και έτσι όπως έμπασε ένα κρύο ξαφνικά
οι θεωρίες πούντιασαν και πάθαν πνευμονία
και αρρωστήσανε βαριά πολύ βαριά
και φεύγει ο αιώνας τώρα τσακισμένος
παραμιλάει γέρος και τρελός
κι οι νοσοκόμες τον δουλεύουν όλη μέρα
κι όταν νυχτώνει σβήνουνε στο θάλαμο το φως
Σκορπίσαν ξαφνικά στους πέντε ανέμους
με κείνα εκεί τα γκρίζα λυπημένα τους παλτά
με κείνα τα πολύχρωμα απλοϊκά ονειρά τους
το τι το πως και το γιατί αυτοί το ξέρουν πιο καλά
Και μοιάζουνε σαν πλάσματα μιας άγνωστης διάστασης
οι ματωμένοι ποιητές και οι φωτεινές τους χίμαιρες
Και οι αιτίες οι τρυφερές μιας άγριας επανάστασης
που δεν κατάλαβε ποτέ τον εαυτό της
Μιας άγριας επανάστασης που θα ξανασυμβεί
που θα ξανασυμβεί με χίλιους τρόπους
όσο θα υπάρχουν οι αιτίες οι παλιές
εκείνες που ανάψανε του Οκτώβρη τις φωτιές
Κύριε Κάρολε μην τους παρεξηγείς
αν δεν κατάλαβαν ποτέ
τι πήγαινε να πει η λέξη υπεραξία
δεν φταις εσύ δε φταιν' αυτοί δε φταίει η θεωρία
ήτανε γράμματα ψιλά μπροστά στη λέξη ελευθερία.
Καλησπέρα καλώδιε
ΑπάντησηΔιαγραφήΆννα