Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2009

φθινόπωρο στη Σαλονίκη

πριν πολλά χρόνια.....



Είναι περίεργη η κατά τον Πάνο μπουγατσαδούπολη στα φθινόπωρα της.


Σου δείχνει μουντή και δύστροπη πόλη που θαρρείς ότι θέλει να σε διώξει κρύβοντας αυτά που μπορεί να σου δώσει. Ακόμη και η υπόσχεση για ατέλειωτες βόλτες στην παραλία είναι κρυμμένη στην καθημερινή της ομίχλη.


Σε υποδέχεται με εκείνα τα γκρίζα πανύψηλα κτίρια και μιά διαπεραστική υγρασία τα βράδια που τσακίζει τους άμαθους. Ακραιφνείς μακεδονομάχοι σου υπενθυμίζουν ότι ως "χαμουτζής" είσαι παρείσακτος αφού δεν ζητάς σωστά την μπουγάτσα σου ή το σουβλάκι.


Αν παρατείνεις τη διαμονή όμως θα είσαι τυχερός.
Θα γνωρίσεις και μια παραλία χωρίς ομίχλη. Όμως σιγά σιγά να δεις που θα αρχίσεις να αγαπάς και την ομίχλη και τον παγωμένο βαρδάρη, όλα. Τα στενάκια του κέντρου , τα Κάστρα, τις ταβέρνες της Τούμπας και κυρίως ανθρώπους. Το έχει αυτό η μπουγατσαδούπολη, ίσως γι αυτό κάποιοι "ιν" τη βάπτισαν ερωτική. Δεν μπορώ να την αντικαταστήσω με άλλη λέξη, όμως τη βρίσκω λίγη για να εκφράσει την ατμόσφαιρα της πόλης.


Μια πόλη που φοβάμαι πως για τον καθένα μετά από κάποιο χρόνο ξαναγίνεται μουντή. Σαν να σου λέει φίλε μέχρι εδώ ήταν-και τότε πως να χωρέσουν όσα έζησες στις βαλίτσες της επιστροφής;


Μάλλον θα μείνεις μόνο με τις αναμνηστικές ασπρόμαυρες φωτογραφίες, διευθύνσεις και τηλέφωνα από όλη την επικράτεια και προσωρινά αποθηκευμένους ήχους. Λόγια, γέλια, λυγμοί όλα θα μπερδεύονται και θα ξεμακραίνουν μέχρι να τα αλέσει οριστικά ο πανδαμάτωρ. Θα προσπαθήσεις να σώσεις ένα ή δύο, όχι παραπάνω . Τα τραγούδια της επιστροφής με τα πόδια από την Αρετσού στο Ντεπώ , ένα βροχερό ξημέρωμα και μιά γλυκιά φωνούλα μέσα από την ομίχλη να σε ξαναψάχνει: "που είσαι καλέ; σε έχασα στα πέντε μέτρα". Ύστερα και οι ήχοι γίνονται σιωπή.
Πάντα...


"όπως τα πεύκα κρατούνε τη μορφή του αγέρα
ενώ ο αγέρας έφυγε, δεν είναι εκεί
το ίδιο τα λόγια φυλάγουν τη μορφή του ανθρώπου
ο άνθρωπος έφυγε, δεν είναι εκεί"


αν πιστέψουμε στους ποιητές...


οι στίχοι είναι από "τα τρία κρυφά ποιήματα" του Γιώργου Σεφέρη. Στο βίντεο "Θεσσαλονίκη" φυσικά. Ποίηση Ν.Καββαδία και μουσική Θ. Μικρούτσικου.Τραγουδά ο Γιάννης Κούτρας.

6 σχόλια:

  1. Tωρα ..Μπουγατσαδούπολη τη λένε οσοι δεν καταλαβαν τιποτε απολύτως περαν της Μπουγάτσας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Θα καταλάβαινα πως πρόκειται για τη Θεσσαλονίκη ακόμη και χωρίς φωτογραφίες και ονόματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Και η "Ομίχλη" του Γιώργου Ιωάννου ταιριάζει γάντι σ αυτή τη Θεσσαλονίκη που περιγράφεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. φίλτατε μην ξεχνας ότι και οι Μακεδονομάχοι χαμουτζηδες ήτανε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ωραια... αφου λοιπον φοβασαι να δημοσιευεις μερικα σχολια μπορω να σου πω οτι γινεσαι προσβλητικος στην πολη μας, η οποια φυσικα δεν σου αξιζει.. Καλο θάταν να απολογηθεις και εσυ και ο....Πάνος....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. φίλε ανώνυμε
    Την πόλη την αγάπησα και την αγαπώ και νομίζω αυτό φαίνεται και στο κείμενο.
    Από κει και πέρα ο καθείς μας καταλαβαίνει, αγαπά και προσβάλλεται με τελείως προσωπικό τρόπο. Καληνύχτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή