"τα χρόνια μου χάθηκαν εδώ κι εκεί, σε δωμάτια, σε τραίνα, σε όνειρα..."

φύλλα ημερολογίου ( του Τάσου Λειβαδίτη)

Ποιος ξέρει τι θα συμβεί αύριο,ή ποιος έμαθε ποτέ τι συνέβη χτες,
Τα χρόνια μου χάθηκαν εδώ κι εκεί, σε δωμάτια, σε τραίνα,
Σε όνειρα
Αλλά καμία φορά η φωνή μιάς γυναίκας καθώς βραδιάζει μοιάζει
Με το αντίο μιας ηλικίας που τελείωσε
Κι οι μέρες που σου λείπουν, ώ Φεβρουάριε, ίσως μας αποδοθούν
Στον παράδεισο-
Συλλογιέμαι τα μικρά ξενοδοχεία όπου σκόρπισα τους στεναγμούς
Της νιότης μου
Ώσπου στο τέλος δεν ξεφεύγει κανείς, αλλά και να πάει που;
Κι ο έρωτας είναι η τρέλα μας μπροστά στο ανέφικτο να γνωρίσει ο
Ένας τον άλλον –
Κύριε, αδίκησες τους ποιητές δίνοντας τους μόνο ένα κόσμο,
Κι όταν πεθάνω θα’ θελα να με θάψουν σ’ ένα σωρό από φύλλα
Ημερολογίου
Για να πάρω και το χρόνο μαζί μου.
Κι ίσως ο,τι μείνει από μας να’ ναι στην άκρη του δρόμου μας
Ένα μικρό μη με λησμονεί.

σχετικοί σύνδεσμοι :

•  " γιατί οι άνθρωποι υπάρχουν απ' τη στιγμή που βρίσκουνε μια θέση στην ζωή των άλλων"

• "..τις μέρες εκείνες οι άντρες με τις καμπαρντίνες και χαμηλωμένες ρεπούμπλικες πήραν το έγγραφο της διαταγής"

• Καντάτα του Τάσου Λειβαδίτη (απόσπασμα)
• "η στάχτη" του Τάσου Λειβαδίτη  
• Τάσος Λειβαδίτης: ο κόσμος μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει…(λογομνήμων)