πολύ κρύο εφέτος...

γενικώς

Τα δικά μου λόγια τα βρίσκω περιττά εδώ και καιρό.

Τα λένε όλα τα απορημένα βλέμματα των αστέγων. Μπορεί να μη βρίσκουν στέγη, αλλά βρήκαν θέση ακόμα και στα δελτία των 8.00, πλέον.

Αυγάτεψαν μάλλον και έφτασαν παντού

Τούτα μόνο και πολλά είναι.

προσθέτω μονάχα τους πάντα επίκαιρους στίχους :

τούτες τις μέρες ( Γιάννης Ρίτσος )

Τούτες τις μέρες ο άνεμος μας κυνηγάει, μας κυνηγάει

Γύρω σε κάθε βλέμμα το συρματόπλεγμαγύρω στην καρδιά μας το συρματόπλεγμα

γύρω στην ελπίδα το συρματόπλεγμα

Πολύ κρύο, πολύ κρύο, πολύ κρύο εφέτος
Πιο κοντά, πιο κοντά
μουσκεμένα χιλιόμετρα μαζεύονται γύρω τους
Μέσα στις τσέπες του παλιού πανωφοριού τους
έχουν μικρά τζάκια να ζεσταίνουν τα παιδιά
Κάθονται στον πάγκο κι αχνίζουν
απ' τη βροχή και την από στάση
Η ανάσα τους είν' ο καπνός ενός τραίνου
που πάει μακριά, πολύ μακριά
Κουβεντιάζουν
και τότε η ξεβαμμένη πόρτα της κάμαρας
γίνεται σαν μητέρα που σταυρώνει τα χέρια της
κι ακούει