μια γνώμη για τη Λαϊκή Συνέλευση…(update που λένε)

ενός απ΄όλους μας (και άτυχου στην κληρωτίδα...)

 το ανυπόταχτο γαλατικό χωριό των παιδικών μας -και όχι μόνο-  χρόνων σε πλήρη σύνθεση. δύσκολη, αλλά όμορφη μάζωξη. όσοι πιστοί προσέλθετε, κι όπου μας βγάλει...

Δεν υπάρχει Δημοκρατία χωρίς διάλογο, συζήτηση, αντιπαράθεση απόψεων. Δεν υπάρχει Συνέλευση χωρίς συμμετοχή στις αποφάσεις. Δεν είμαστε εδώ για να ανεβοκατεβάζουμε απλά τα χέρια εγκρίνοντας ψηφίσματα. Αυτό θυμίζει τη δημοκρατία της κάλπης που όλοι μουντζώνουμε ή το πνεύμα της εξέδρας. Ιερή δεν είναι η στιγμή της ψηφοφορίας αλλά η στιγμή της υλοποίησης. Άρα: ένα-δυο βασικά θέματα σε κάθε συνέλευση, καλή συζήτηση και αποφάσεις που θα υποστηρίζονται απ’ όλους μας. 

Δεν υπάρχει Δημοκρατία χωρίς την ωριμότητα να αξιολογούμε το τι είναι κρίσιμο να συζητηθεί και τι όχι. Αν κάποιος θέλει να βάλει θέμα για τα αδέσποτα της πλατείας δεν είναι αντιδημοκρατικό να πούμε «όχι». Ούτε είναι λογικό να συζητάμε με τις ώρες για τις καντίνες αντί για το Σύμφωνο του Ευρώ. 

Δεν υπάρχει Συνέλευση χωρίς την ενότητα και την αλληλεγγύη όσων συμμετέχουν. Χωρίς μια στοιχειώδη εμπιστοσύνη μεταξύ μας. Αν η μισή συνέλευση πιστεύει ότι η υπόλοιπη μισή θέλει να την καπελώσει, τότε κανένα μέτρο δε μας γλυτώνει από τον εκφυλισμό. Αν ο καθένας πασχίζει να εκφράσει μόνο τον εαυτό του, να «περάσει» την άποψη του χωρίς να αντιλαμβάνεται το τι είμαστε, πολύ γρήγορα θα μείνουμε λίγοι. Αντί π.χ. να πούμε ένα μεγάλο μπράβο σε όσους συνέβαλαν στην πολύ πετυχημένη εκδήλωση για το χρέος, θ’ αρχίσουμε την κουβέντα γιατί καλέστηκε αυτός και όχι ο άλλος, αν εγκρίθηκαν στη συνέλευση όλοι οι ομιλητές κλπ κλπ; 

Δεν υπάρχει Δημοκρατία χωρίς συναίσθηση του τι είναι η Συνέλευση, των δυνατοτήτων αλλά και των ορίων της. Δεν είμαστε μια οργάνωση ή ένας συγκεκριμένος πολιτικός χώρος. Στο κίνημα αυτό χωράμε όλοι. Δε θα λύσει η συνέλευση το ζήτημα του φασισμού, ούτε μπορεί και πρέπει να έχει θέση για το μεταναστευτικό. Μπορούμε μόνο να πούμε ότι οι μαχαιροβγάλτες και όσοι ξεχωρίζουν τους ανθρώπους από το χρώμα του δέρματος δε χωράνε σ’ αυτό τον αγώνα. Δε θα αποφασίσουμε εδώ αν είμαστε με τον Γκάντι ή με τους λαϊκούς στρατούς και την κοινωνική επανάσταση. Ούτε αν μας αρέσει ή όχι ο Εθνικός Ύμνος. Και κάτι ακόμα: Όταν δεν έχουμε καταφέρει ακόμα να τυπώσουμε μια αφίσα, πως θα υποστηρίξουμε (και όχι να διακηρύξουμε απλά σ’ ένα ψήφισμα, αυτό είναι πανεύκολο…) μια Γενική Απεργία Διαρκείας; 

Δεν υπάρχει Συνέλευση χωρίς το κίνημα των εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που διαδηλώνουν τόσες μέρες. Δεν είμαστε ένα κλειστό σώμα που θα πραγματώσουμε μεταξύ μας την άμεση δημοκρατία και την αυτοοργάνωση. Δεν υπάρχει «πάνω» και «κάτω» πλατεία. Η σκέψη μας να είναι στο πως θα δυναμώσει αυτό το κίνημα, πώς θα απαντήσει στα ζητήματα που θα θέσει η κυβέρνηση και το κράτος στην κοινωνία. Το κίνημα είναι το βασικό, αυτό θα υπερασπίσει, σ’ αυτό θα συμβάλλει η Λαϊκή Συνέλευση. Αλλιώς θα μείνουμε αποφασισμένοι μεν, λίγοι και ακίνδυνοι δε. Άρα: να αναβαθμίσουμε τις θεματικές, να συζητήσουμε καλύτερα στο τι θέλουμε, για το χρέος, τη δικαιοσύνη, το πολιτικό σύστημα κλπ. Να κάνουμε κι άλλες ημερίδες π.χ. για την Πραγματική Δημοκρατία όπου χιλιάδες άνθρωποι ακούμε, μιλάμε, προβληματιζόμαστε.

Δεν είμαστε μόνοι μας. Δεν έγινε παρθενογένεση στο Σύνταγμα. Ούτε ξεκινάμε από το μηδέν. Υπάρχουν πολλοί ακόμα που μπορούν να βοηθήσουν. Δε χρειάζεται εσωστρέφεια και φόβος. Δεν υπάρχουν π.χ. μόνο τα ΜΜΕ του Μπόμπολα αλλά εφημερίδες και ιστοσελίδες που στηρίζουν πραγματικά τις πλατείες. Αν καλούσαμε τους δεκάδες απολυμένους δημοσιογράφους να έρθουν στην πλατεία και να βοηθήσουν στο Media center; Να εκμεταλλευτούμε τη γνώση και τις ικανότητες όλων. Κανείς δεν περισσεύει.

Καλή δύναμη σε όλους μας…

δημοσιεύτηκε στο dikaioma

διαβάστε, αν θέλετε, και :

and you don't know what it is (από το "βυτίο")

Αμάν πια μ' αυτή τη συνέλευση. . .

Από τη μεταπολίτευση και μετά, που εγώ είμαι στο κουρμπέτι, πράματα σαν και τούτα που αποφασίζουν τα  είχαμε για ψωμοτύρι. Μη μασάτε τις φήμες πως ξοδευτήκαμε σε μονοήμερες απεργίες και συγκεντρώσεις 12 με 2 το μεσημέρι. Τι να μας πουν τώρα οι 'αγανακτισμένοι' φλώροι της κάτω πλατείας με τα σκυλιά και τα ποδήλατα; Να ξεκινήσουμε 7 το πρωί και να αποκλείσουμε τη βουλή;
Σιγά τα ωά...
Μια φορά το μήνα το κάναμε αυτό έτσι για πλάκα, σαν άσκηση. Το "τιμημένο" ακόμα συχνότερα θαρρώ. Έτσι  προκόψαμε άπαντες και τώρα κοιτάμε αφ' υψηλού την "κάτω πλατεία" και τις αποφάσεις της :

24 ώρες στο δρόμο!

Δίνουμε τη δική μας ΑΠΑΝΤΗΣΗ στο ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ

15 Ιουνίου περικυκλώνουμε τη Βουλή. Τώρα που η κυβέρνηση προσπαθεί να περάσει το μεσοπρόθεσμο, περικυκλώνουμε τη Βουλή, μαζευόμαστε και μένουμε στο Σύνταγμα.

Όλοι μαζί συνεχίζουμε και δυναμώνουμε τις κινητοποιήσεις που ξεκινήσανε στις 25 Μάη. Πρώτος σταθμός η γενική απεργία την Τετάρτη 15 Ιουνίου. Δε σταματάμε μέχρι να το πάρουν πίσω. Στηρίζουμε με κάθε τρόπο τη Γενική Απεργία και διαδηλώνουμε ειρηνικά. Στις 15 Ιουνίου δεν εργαζόμαστε και δεν καταναλώνουμε.

Συντονιζόμαστε με όλους τους πολίτες που θέλουν να εκφράσουν την αντίθεσή τους στο μεσοπρόθεσμο, με τους απεργούς και τα σωματεία τους, με τις λαϊκές συνελεύσεις, με τις κινητοποιήσεις και τις καταλήψεις σε όλη τη χώρα.
 Καλούμε τους καλλιτέχνες να πλαισιώσουν την κινητοποίηση, να κατέβουν στους δρόμους μαζί μας και να δώσουν το δικό τους χρώμα. Δίνουμε τρία μεγάλα ραντεβού:

Όλοι την Τετάρτη 15 Ιουνίου στις 7 το πρωί:
                                                       1.   Μπροστά στη Βουλή.

2.  Στο μετρό Ευαγγελισμός.

3. Στο Παναθηναϊκό Στάδιο.

Μέχρι τις 15 Ιουνίου οργώνουμε την Αθήνα για να μεταφερθεί παντού το κάλεσμα της Λαϊκής Συνέλευσης του Συντάγματος. Δίνουμε από τώρα αγωνιστικό ραντεβού για τη μέρα ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου

Να ακουστεί δυνατά η δική μας φωνή:

ΤΟ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ

ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

Λαϊκή Συνέλευση Πλατείας Συντάγματος

11 Ιουνίου 2011"