"το ζήτημα πια έχει τεθεί: Ή θα εξακολουθούμε να γονατίζουμε όπως αυτός ο δραπέτης ή θα σηκώσουμε άλλον πύργο ατίθασο απέναντί τους"

ο δούλος ( Μιχάλης Κατσαρός)

σσ

Ο Δούλος που δραπέτευσε
έλεγε προσευχές στοὺς φιλήσυχους πολίτες
γονατίζοντας σε λιγδωμένα προσκέφαλα.
Εγώ δεν ήλπιζα πως μπορεί νὰ σωθεί.
Οι χωροφύλακες έχουν γερή όραση -
δε διαλύονται μὲ αυταπάτες καὶ ψυχοσάββατα.
Τώρα αυτός που επέμενε να ρωτάει
φαίνεται θάταν αποφασισμένος για θάνατο
η θάταν κατάσκοπος που δε φοβάται.
Ἐγώ πάντως
εξακολουθώ να βλέπω τὸν ἐπερχόμενο
μεσαίωνα
με φάλαγγες πιστών
με αργυρά δισκοπότηρα ἀφρίζοντα αίμα
με σημαιοστόλιστους καὶ παρελάσεις
με ραβδούχους καλοθρεμμένους καλόγερους
εἰκόνες από παλιές εκστρατείες
και τυφεκισμούς
ήρωες μὲ αυστηρά βλέμματα
Αμές δὲ γ᾿ εσόμεθα
πληρωμένη ἐκπαίδευση
θεός αγέρας τὰ στοιχεία της φύσεως
κλειδωμένα στην εποχή σε χάλκινα θησαυροφυλάκια.
Ἂν άξαφνα σας γεννηθεί το ερώτημα
πώς τα κατάφερε αυτός ο θνητός
μέσα σ᾿ αυτό τὸ βαρύγδουπο διαπασών τῶν ύμνων
νὰ δραπετεύσει μὲ αληθινό λαμπερόν ήλιο
με αληθινές εξαρτήσεις του βίου -
αν δὲ μπορείτε νὰ καταλάβετε
τι τον οδήγησε σ᾿ αυτό το τελευταίο διάβημα
ποὺ βρήκε τὴν έξοδο αφού γύρω ήταν μπετόν
αφού γύρω τραγουδούσε ἡ φοιτήτρια
ένα τραγούδι ιστορικό παλιών ἡρώων
τότε
δε θα ῾χετε δεῖ κάτι κρυφές μικρές πόρτες
όμως ολοφάνερες στα μάτια των ειδικών
δεν θα χετε δει το ραγισμένο τοίχο
όπου βλασταίνουν κάτι φυτά
πάνω σ᾿ ασβέστη κίτρινο απ᾿ την πολυκαιρία.
Το ζήτημα πια έχει τεθεί:
Ἢ θα εξακολουθούμε να γονατίζουμε
όπως αυτός ο δραπέτης
ή θα σηκώσουμε άλλον πύργο ατίθασο
απέναντί τους.


από την ίδια "ετικέτα" :

• "...τη θέληση μου που την καταπατήσανε τόσους αιώνες."