"...τη θέληση μου που την καταπατήσανε τόσους αιώνες."

 "Τους ύπατους εγώ ανέδειξα στις συνελεύσεις..."
yy

Ένας κόμπος στο λαιμό και μια μαυρίλα μες στην καρδιά της άνοιξης. Τι να γράψεις και τι να πεις αλήθεια αυτές τις μέρες;

Τι να γράψεις γι αυτή την παράξενη Πρωτομαγιά που σε αναμονή προαναγγελθέντων  νέων μέτρων ξαμοληθήκαμε στας εξοχάς;

Η απεργία της ΠΝΟ και των σιδηροδρομικών μας εξόργισαν αλλά δεν μας χάλασαν  την εκδρομούλα μας. Άκου κι αυτοί απεργία πρωτομαγιάτικα. Που ξανακούστηκε;

Την Κυριακή ευτυχείς μάθαμε πως οι κυβερνητικοί διαπραγματευτές κατάφεραν να περισώσουν τους "παραπανίσιους" μισθούς του ιδιωτικού τομέα και να μετατρέψουν σε αναμνηστικά επιδόματα αυτούς του δημοσίου. Εύγε τους λοιπόν. Για αυτό τους εκλέγουμε εξάλλου.

Υπάρχουν και μερικές ακόμα μικρές λεπτομέρειες αλλά δεν βαριέσαι;

Εμάς θα απολύσουν στο κάτω κάτω ;

Μακάριοι επιστρέφουμε στην καθημερινότητα...

Αφού χάσαμε μέχρι και τη λαλιά μας ας αφήσουμε τουλάχιστον τους ποιητές να μιλήσουν για μας:

 απόσπασμα από το "Κατά Σαδδουκαίων"

Πλήθος Σαδδουκαίων
Ρωμαίων υπαλλήλων
μάντεις και αστρονόμοι
(κάποιος Βαλβίλος εξ Εφέσου)
περιστοιχίζουν τον Αυτοκράτορα.
Κραυγές απ’ τον προνάρθηκα του Ναού.
Απ’ τη φατρία των Εβιονιτών κραυγές:
Ο ψευδο-Μάρκελος να παριστάνει το Χριστό.
Διδάσκετε την επανάστασιν κατά του πρίγκηπος
Οι Χριστιανοί να ‘χουνε δούλους Χριστιανούς.
Η αριστοκρατία του Ναού να εκλείψει.
Εγώ απέναντι σας ένας μάρτυρας
η θέληση μου που καταπατήθηκε
τόσους αιώνες.

Τους ύπατους εγώ ανέδειξα στις συνελεύσεις
κι αυτοί κληρονομήσανε τα δικαιώματα
φορέσαν πορφυρούν ατίθασον ένδυμα
σανδάλια μεταξωτά ή πανοπλία
εξακοντίζουν τα βέλη τους εναντίον μου –
η θέληση μου που καταπατήθηκε
τόσους αιώνες.

Τους άλλους απ’ την πέτρα και το τείχος μου
καθώς νερό πηγής τους είχα φέρει
η θρησκεία τους μυστηριώδης δεισιδαιμονία
τ’ άλογα τους απ’ τον κάμπο μου•

δε μου επέτρεψαν να δω τον Αυτοκράτορα
τους υπάτους δεν άφηναν να πλησιάσω
σε μυστικά συμπόσια και ένδοξα
τη θέληση μου που την καταπατήσανε
τόσους αιώνες.

Τώρα κι εγώ υποψιάζομαι
όλο το πλήθος των αυλοκολάκων
όλους τους ταπεινούς γραμματικούς
τους βραβευμένους με χρυσά παράσημα
λεγεωνάριους και στρατηλάτες
υποψιάζομαι τις αυλητρίδες τη γιορτή
όλους τους λόγους και προπόσεις
αυτούς που παριστάνουνε τους εθνικούς
τον πορφυρούν χιτώνα του πρίγκηπος
τους συμβουλάτορες και τους αιρετικούς
υποψιάζομαι συνωμοσία
νύκτα θα ρεύσει πολύ αίμα
νύχτα θα εγκαταστήσουν τη βασιλεία τους
νέοι πρίγκιπες με νέους στέφανους
οι πονηροί ρωμαίοι υπάλληλοι
του Αυτοκράτορος
‘τοιμάζουνε κρυφά να παραδώσουν
να παραδώσουν τα κλειδιά και την
υπόκλιση τους.
Εγώ πάλι μέσα στο πλήθος διακλαδίζομαι
η θέληση μου διακλαδίζεται μέσα στο πλήθος
μαζεύω τους σκόρπιους σπόρους μου
για την καινούργια μακρινή μου ανάσταση

 Μιχάλης Κατσαρός 1953

(για όσους δεν το αναγνώρισαν, το αφισάκι είναι από το τέλος της εξέγερσης του Μάη του '68 και "προτρέπει" σε επιστροφή στην ομαλότητα )