Όταν ο Γεώργιος Α. Παπανδρέου ο Γ ΄ ο υποτελής μας βάζει διλήμματα

και μας φοβίζει με ..εκλογές
uu

Έχει πλάκα ή είναι απλώς ενδιαφέρον...
 

Το δεύτερο  συνήθιζε να το λέει ο πατέρας του όταν έδειχνε να συμφωνεί ή να ακούει προσεκτικά τον συνομιλητή του, ενώ ταυτόχρονα κάτω από το το γραφείο του, έξυνε  τα αχαμνά του-από ενδιαφέρον πάντα. Εκείνος όμως ήταν μετρ στο πολιτικό πόκερ και τους εκβιασμούς με διλήμματα. Ο διάδοχός του στο κόμμα και την εξουσία Κώστας Σημίτης κάτι κατάφερε να ξεπατικώσει απ' αυτή την τακτική, αλλά ο υιός δείχνει και σ' αυτό ανεπίδεκτος.
 

Γιατί τι έχουμε να φοβηθούμε αλήθεια από την "απειλή" των εκλογών, σε περίπτωση  που δεν ψηφίσουμε τους εκλεκτούς Του;

Μήπως ας πούμε, αλλάξει χέρια η εξουσία και η τέως επάρατη, με αρχηγό τον συμφοιτητή και συγκάτοικο του Γιωργάκη, μας κάνει χειρότερα; 

Δε μασάμε πλέον απ΄αυτά.

Στα '80ς ο Ανδρέας Παπανδρέου ο Β κέρδιζε την εαμογενή αριστερά με τα διλήμματα σκότους-φωτός, ενώ δέκα χρόνια μετά ο διάδοχός του με το δίλημμα εκσυχρονισμός ή συντήρηση εμβόλιζε την ανανεωτική αριστερά.  

Σήμερα η αριστερά, μόνιμος στόχος πολιτικών εκβιασμών μεταπολεμικά, δε δείχνει να τσιμπάει. Άρα ο στόχος των "διακαναλικών" διλημμάτων ήταν αποκλειστικά οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ και όλοι εκείνοι που αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί-η χώρα του ό,τι δηλώσεις είμαστε-αλλά προβληματίζονται ακόμη αν το μνημόνιο είναι ή όχι απαραίτητο.

Είθε οι αργίες των ημερών να τους βοηθήσουν να σκεφτούν με ηρεμία τα σοφά λόγια του Γιωργάκη, και να καταλήξουν αν προτιμούν Σγουρό και Καμίνη -λόγου χάρη- ή νέες εκλογές. 

Άλλοι έχουν να κάνουν πιο πεζές σκέψεις:

Πώς θα μαζέψουν τα φράγκα για να πληρώσουν τη ΔΕΗ , ή πώς θα βγει ο ζόρικος χειμώνας (γενικώς) που έρχεται. Μακάρι αυτός ο χειμώνας να μας πείσει πως ο χαρακτηρισμός της Γαλλίας σαν "ανεμοδούρας της Ευρώπης" είναι σωστός.

Χειμώνας (Νάνου Βαλαωρίτη)

Αργά ή γλήγορα ξεχνάµε!
Ο καιρός θα ρηµάξει τα δέντρα
όπως ρήµαξε και τη µνήµη
και θα µείνουν µόνο γυµνά κλαδιά και χέρσο χώµα
όπως έµειναν µόνο λίγες κουβέντες
που µόλις ακούγονται στο βάθος του χρόνου.
Τώρα µε το κρύο, αναζητάµε πάλι την άγνωστη εκείνη
θαλπωρή, που έµεινε πάντοτε το κέντρο της νοσταλγίας µας
αναζητάµε πάντοτε το αίσθηµα που είχε η πνοή
όταν το σύννεφο επύκνωσε και έγινε ουσία
όταν η ουσία πύκνωσε ακόµα πιο πολύ
κι έγινε ζωή και όνειρο.
Το πρώτο όνειρο, το ασύλληπτο, το άλυτο.
Τώρα που µαζευόµαστε γύρω στις φωτιές
µε τη νύχτα να µεγαλώνει
και να µας πιέζει απελπιστικά
ζητάµε από τη σκέψη και τα ένστιχτα
απ’ όλες τις δυνάµεις που γνωρίσαµε στη ζωή
ν’ αντλήσουµε φως
και να µπούµε µέσα στο σκοτάδι
να δούµε τι κρύβεται βαθιά στο κέντρο του χάους
να σπάσουµε το γόρδιο δεσµό.
Όµως, η παγωνιά που τώρα άρχισε οριστικά
θα ρηµάξει τις σκέψεις
θα παραλύσει τις πράξεις
θα ξεθωριάσει το όνειρο.
 Θε µου, ας προφτάσουµε!
Αργά η γλήγορα ξεχνάµε
µες στη σιωπή, µέσα στη παγωνιά.

σχετικοί σύνδεσμοι:

• δεν πληρώνει τη ΔΕΗ ένας στους τρεις (από το e-go) 
• Παπανδρέου Γ' vs Καραμανλής Β' (ένα ντέρμπι με προϊστορία και μέλλον ίσως)