Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010

"κάθε πρωί καταργούμε τα όνειρα..."

Κάθε πρωί (Μανόλης Αναγνωστάκης)
θθ
  
Κάθε πρωί
Καταργούμε τα όνειρα
Χτίζουμε με περίσκεψη τα λόγια
Τα ρούχα μας εἶναι μια φωλιά από σίδερο
Κάθε πρωί
Χαιρετάμε τοὺς χθεσινούς φίλους
Οἱ νύχτες μεγαλώνουν σαν αρμόνικες
-Ήχοι, καημοί, πεθαμένα φιλιά.
(Ασήμαντες απαριθμήσεις
-Τίποτα, λέξεις μόνο για τους άλλους.
Μα πού τελειώνει ἡ μοναξιά;)

σχετικοί σύνδεσμοι :

5 σχόλια:

  1. υπάρχουν λέξεις και για μας
    μόνο που δε τις βρήκαμε ακόμα

    καλή σου μέρα, λαμπερή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο:
    - να καταργείς τα όνειρα;
    ή
    - να μην κάνεις όνειρα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Υπάρχει και αυτή η εκδοχή:

    Εφιάλτες,
    Στα σιδερένια κρεβάτια
    Όταν το φως λιγοστεύει
    Τα ξημερώματα.
    (Μα ποιος με πόνο θα μιλήσει για
    όλα αυτά;)

    Του ιδίου, βεβαίως!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. τώρα τι να σου πω...
    αυτός ο τελευταίος στίχος...
    ξεσκίζει μέχρι και τα όνειρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. εκτός από την καλημέρα μου σε όλους, τι άλλο να προσθέσω ;

    Καλημέρα λοιπόν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή