Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2009

Καραμανλής Β΄ vs Παπανδρέου Γ΄ ( ένα ντέρμπι με ιστορία και μέλλον ίσως)

γιατί παιδάκια έχουν και οι δύο, ζωή να έχουν...


G. Α. PAPANDREOY (the third and vegetarian)


Θα συμφωνήσω πως η μοίρα είναι ιδιαίτερα γενναιόδωρη σε μερικούς ανθρώπους. Άλλωστε ο μπαμπάς του στη διαθήκη του το έλεγε καθαρά. Τα φράγκα γιόκα μου τα έφαγα με τις πριν και τις επόμενες. Η κληρονομιά σου είναι το όνομα μου. Αλλά και η καλή διαχείριση μιας κληρονομιάς δεξιότητα είναι. Λίγοι έχασαν τους κόπους μιας ζωής των προγόνων τους σε λίγους μήνες;


Η εύνοια της μοίρας δεν σταμάτησε σε μια καλή κληρονομιά. Σύμφωνοι. Βρέθηκε από το πουθενά να φορά και το δακτυλίδι του αρχηγού που όμως ήταν βαρίδι σε αυτόν που του το παρέδωσε. Χρειάστηκε όμως να το υπερασπίσει και παρά την προσταγή του συγκροτήματος, κατάφερε να παλέψει με νύχια και με δόντια και να το κρατήσει, όταν όλοι τον θεωρούσαν τελειωμένο.


Με τα σαρδάμ του τροφοδότησε τις σχετικές τηλεοπτικές εκπομπές και οι ομιλίες του ήταν συναγερμός για τους θεματοφύλακες της γλωσσικής ακεραιότητας. Όμως με τα πολλά κατάφερε να βρει κάποια γλώσσα επικοινωνίας με τον κόσμο. Δεν μαζεύεις εύκολα τέτοια ποσοστά.


Πέρασε κατά την οικογενειακή παράδοση και από τη φάση της σύγκρουσης με το μπαμπά, εκεί τα δύσκολα χρόνια στα τέλη '80ς. Εξακολουθούσε όμως να είναι ο Γιωργάκης. Γιώργος προσπάθησε να γίνει το δύσκολο φθινόπωρο του ΄07. Προήχθη απλώς σε ΓΑΠ.


Η μεγάλη ευκαιρία να γίνει Γιώργος είναι μπροστά του. Ξεκινάει, όπως ο παππούς και ο μπαμπάς κατά σύμπτωση, την πρωθυπουργική του θητεία με ούριο άνεμο αλλά σε πολύ δυσκολότερες συνθήκες. Παππούς και πατέρας δεν τα κατάφεραν ή δεν ολοκλήρωσαν, αν προτιμάτε. Για να δούμε, αναγκαστικά και τον third...

K. Α. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ (ο Β΄ ο μπιφτεκοτραφής)

Έγινε αρχηγός κόμματος και πρωθυπουργός χωρίς να έχει κάνει ούτε υφυπουργός, όπως μας θύμισε ο επίτιμος, που πάντα έχει ένα καλό λόγο για τον καθένα ο άνθρωπος. Κληρονόμος και αυτός, αν και επίγονος, έχοντας την τύχη να είναι υιός του αδελφού και όχι της αδελφής του θείου. Έτσι άφησε τον έτερο επίγονο με το λάθος επίθετο να αναπολεί τις μέρες της θητείας παρά τω θείω στα Παρίσια και να σιχτιρίζει τον τρόπο που το οικογενειακό δίκαιο απέδιδε επίθετα πριν μισό αιώνα. Άκου Λιάπης...


Δεν έδειχνε ποτέ να απολαμβάνει αυτό που έκανε. Αν αφαιρέσεις κάποιες κοκορομαχίες στη βουλή και τις τηλεοπτικές του παντομίμες, φαίνονταν να πλήττει αφόρητα με το πρωθυπουργιλίκι. Οι παραπολιτικές στήλες των εφημερίδων μας πληροφορούσαν πως προτιμούσε τα dvd και τους αγώνες του βάζελου, ακόμη και τις λίγες ώρες που υποχρεωτικά βρίσκονταν στου Μαξίμου. Προσπάθησε να εφαρμόσει το περίφημο "εγώ απλώς προεδρεύω" του Ανδρέα, χωρίς επιτυχία. Δεν γίνονται κάθε μέρα και από οποιονδήποτε αυτά. Τις τελευταίες προεκλογικές μέρες τον λυπήθηκε η ψυχή μου βλέποντάς τον να ξεχειλώνει μέσα σε κουστούμια που δείχνανε όλο και στενότερα, προφανώς από το λόγω άγχους χλαπάκιασμα.


Παρόλο που αυτός δεν μας λυπήθηκε ποτέ, μαζί με μένα φαίνεται πως τον λυπήθηκε και το μεγαλύτερο κομμάτι του συμπονετικού λαού μας. Έτσι απερίσπαστος θα απολαμβάνει στο μέλλον τα dvd του και το τσούκου τσούκου μπολ του βάζελου. Για τα δεδομένα της ελληνικής πολιτικής θεωρείται τεκνός. Έχει όλο το χρόνο μπροστά του για μια δεύτερη ευκαιρία ώστε να σβήσει το χαρακτηρισμό του πρωθυπουργού-παρατηρητή της χειρότερης κυβέρνησης μετά το '74 και αυτού που οδήγησε το κόμμα του θείου στη μεγαλύτερη ήττα. Πω πω! Τι έκανε στα αλήθεια ο άνθρωπος σε μόλις 5 χρόνια και τόσο εύκολα! Οψόμεθα όμως και γι αυτόν. . .


Είναι ένας άνθρωπος που αν τον τρακάρεις σε ένα σουβλατζίδικο ή τσιπουράδικο θα περάσεις μάλλον καλά μαζί του-όμως εμείς είχαμε την ατυχία να τον γνωρίσουμε ως πρωθυπουργό.

1 σχόλιο: