Τετάρτη 7 Ιουλίου 2010

οι άριες των ΜΜΕ και τα φάλτσα της "συστημικής αριστεράς"

που φοβάμαι πως θα  ακούσουμε και στο μέλλον
"Μην αμελήσετε. Πάρτε μαζί σας νερό.
Το μέλλον μας θα έχει πολύ ξηρασία." 
(Μιχάλης Κατσαρός) 
 
Ναι. Θα συμφωνήσω πως ο όρος "συστημική αριστερά" είναι αδόκιμος αλλά πώς αλλιώς να ομαδοποιήσω όλους αυτούς που λάνσαραν (ή έστω μας ανάγκασαν να χρησιμοποιούμε) τον εξίσου αδόκιμο: "αντισυστημική" αριστερά;

 Για πολλά χρόνια  στο αριστερά σκέτο κατατάσσαμε  όσους ευαγγελίζονταν την ανατροπή του συστήματος και το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Εσχάτως πρέπει να προσθέτουμε το "αντισυστημική".

O tempora o mores! Γενικώς... 

Με αφορμή κάποια άλλα σημεία των καιρών μας (τις ομοβροντίες των ΜΜΕ για την απεργία  στα λιμάνια) ο ευσεβής κύριος Ροΐδης έγραψε την Παρασκευή σε μία εξαιρετική ανάρτηση στις "εμμονές" του :
Γιατί μπορεί να είμαστε άστεγοι της Αριστεράς, άτιμοι συκοφάντες δεν θα γίνουμε ποτέ. Γιατί δεν είναι του γούστου μας η ίδια κακόγουστη και συνεχώς επαναλαμβανόμενη Άρια από όλα τα έντυπα και τηλεοπτικά μέσα. 
 Η "Άρια" που παίχτηκε δεν αφορά μόνο το αυτοαπομονωμένο ΠΑΜΕ  και τις μεθόδους του, αλλά όλους μας. Η εισβολή του εφοπλιστικού Κεφαλαίου στο χώρο των ΜΜΕ (βλ. Ιό Ελευθεροτυπίας 24/9/09 εδώ) εξηγεί με ένα τρόπο το όψιμο και επιλεκτικό ενδιαφέρον τους για την ταλαιπωρία των επιβατών και τις κραυγές τους για τον τουρισμό. Αλλά τέτοιες άριες, που συνόδευαν λίγο πολύ  όλες τις απεργίες, φοβάμαι πως θα τις ακούσουμε δυνατότερα στο άμεσο μέλλον.  Γιατί η επιβολή του μνημονίου είναι ένα στοίχημα όπου πολλά ΜΜΕ έχουν ποντάρει δημόσια, έχοντας ίδια συμφέροντα προφανώς. Κάθε αμφισβήτηση του θα έχει παρόμοια αντιμετώπιση, κάτι που είδαμε και με την αποχή  από τα βαθμολογικά.

Αν δε θέλουμε να κάνουμε τη στρουθοκάμηλο, πρέπει να δεχτούμε πως  και ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας έχει ανακλαστικά "κοινωνικού αυτοματισμού". Ανησυχητικό φαινόμενο με  ρίζες  στα μέσα των '80ς και διόλου άσχετο με την πρώτη επικράτηση του ΠΑΣΟΚ και τις αυταπάτες που γέννησε για κυβερνητική διαχείριση των οραμάτων της μεταπολίτευσης.  Τότε ακούστηκαν για πρώτη φορά θεωρίες του είδους: "Ο εχθρός της κυβέρνησης είναι και εχθρός της κοινωνίας" που λίγο λίγο πήραν ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Σήμερα βέβαια δε μιλάμε για ρίζες, αλλά για ηλικιωμένο  δέντρο με κλαδιά. 

Έτσι, αυτές τις δύσκολες μέρες περισσότερο δείχνουμε ο ένας τον άλλο και λιγότερο όλοι μαζί την τρόικα και τους υποτακτικούς της. Μιλάμε  συχνότερα για υπέρογκα και αδικαιολόγητα επιδόματα (των άλλων πάντα ) και το "φοροφυγά" της διπλανής πόρτας και λιγότερο για τη ληστεία στους μισθούς, τις συντάξεις και τα δικαιώματα χρόνων. Όταν μάλιστα κάποιοι εργαζόμενοι αποφασίζουν να δράσουν με τρόπο διαφορετικό από τα καθιερωμένα, το πράγμα χοντραίνει. Ανακαλύπτουμε μαζί με τα ΜΜΕ πως πρόκειται για προνομιούχους που απολαμβάνουν παροχές σε χρήματα και είδος που δεν έχουμε εμείς και πρακτικά οι περισσότεροι συμμετέχουμε στις άριες των ΜΜΕ. Η κοινωνία λοιπόν αντιδρά με συντηρητικά ανακλαστικά στην κρίση αλλά και "ολόκληρη η Αριστερά μένει άπνοη, μετεξεταστέα" (τα εισαγωγικά και πάλι από το Ροΐδη ). Βέβαια μερικοί έχουν ακόμα χειρότερες επιδόσεις:
"Αγνόηση ως και περιφρόνηση στο αίσθημα του λαού και στην ελευθερία του να επιλέγει ότι και όπως θέλει αυτό που θέλει, την στιγμή που το θέλει. Περιφρόνηση σε κάθε δημοκρατική νομιμότητα, τι και αν τα δικαστήρια αποφάσισαν ότι η απεργία που, μάλλον από το Πολιτικό Γραφείο, είχε επιλεγεί, ήταν παράνομη και καταχρηστική. Περιφρόνηση και κατατρομοκράτηση οποιασδήποτε άλλης ναυτεργατικής φωνής που δεν θα συμφωνούσε με αυτή την μορφή πάλης, γιαυτό και η κατάληψη του καταπέλτη.
Τα παραπάνω, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε επιλέγοντας το κείμενο, έχουν γραφεί από "αριστερό" πληκτρολόγιο για την απεργία της ΠΝΟ. Αυτός βέβαια δεν είναι αριστερός λόγος, αλλά σαν τέτοιος διαβάζεται από την κοινωνία. Προσωπικά με όλους αυτούς αγανακτώ, που αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί και συντηρούν αυτό το νοσηρό κλίμα αντί να το παλέψουν, και όχι με τους "Πρετεντέρηδες"-που στο κάτω κάτω αμείβονται για όσα γράφουν 

Αριστεροί λοιπόν οι άνθρωποι αλλά μιλάνε για  συντεχνίες που καλώς χάνουν τα δικαιώματα τους, για φασιστικές ενέργειες του ΠΑΜΕ στο λιμάνι, μας βάζουν πιπέρι στο στόμα αν μιλήσουμε για κατοχή της χώρας από το το ΔΝΤ και άλλα πολλά που καλώς ή κακώς τα έχουμε συνδέσει με άλλους πολιτικούς χώρους. (Ευκαιρίας δοθείσης: Βρε συντρόφια, ούτε εμείς  είδαμε κατοχικά στρατεύματα  να κυκλοφορούν στους δρόμους, αλλά παρακολουθούμε μια Βουλή να νομοθετεί μεταφρασμένα μνημόνια. Μην το λέτε κατοχή αυτό αφού δε σας αρέσει-αλλά δώστε του ένα όνομα τέλος πάντων. )

Πολλές φορές λοιπόν τους ακούς ή τους διαβάζεις  (όπως στον προηγούμενο σύνδεσμο) και δυσκολεύεσαι να καταλάβεις την πολιτική τους προέλευση. Η ανάγκη να έχει η αριστερά σύγχρονο και καθημερινό λόγο  μπερδεύεται με τον "κυβερνητισμό" ενώ η σωστή θεσμική λειτουργία του αστικού κράτους έχει μπει στις πρώτες σειρές της ατζέντας τους. Κατηγορούν άλλους για δογματισμό και  θεωρούν ξεπερασμένο τον Μαρξ, την ώρα που οι ίδιοι μένουν προσκολλημένοι σε ιδεοληψίες αρχαιότερες από τον Μαρξισμό. Έτσι  η ατομικότητα και η μεγέθυνση της ατομικής ευθύνης παρουσιάζονται, παρά τις εμφανείς ρυτίδες τους, σαν νέες ιδέες που κουμπώνουν με τη σύγχρονη ψηφιακή εποχή. Η κορυφαία τους σύγχυση εμφανίζεται στις οικονομικές αναλύσεις και προέρχεται κατά τη γνώμη μου από την αδυναμία τους να κρατήσουν  αποστάσεις  από τη θεά ημερών μας: την  "οικονομία της αγοράς" και τους νόμους της.

Καρποί και αυτοί της συντηρητικής στροφής της κοινωνίας μας, καλούνται δημόσια να αναλάβουν δράση και να βάλουν τάξη στο "μαγαζί":
"Θα αναγνωρίσουν οι ανανεωτικοί ότι στους εταίρους μας και στο ΔΝΤ χρωστάμε την καταβολή των μισθών και των συντάξεών μας ή θα ταυτιστούν με την άμορφη αριστερόστροφη μάζα που αρχίζει από τη Ν. Δ. και φθάνει μέχρι το ΚΚΕ και τους αριστεριστές, η οποία αρέσκεται στην καταγγελία και εργάζεται για τη χρεοκοπία της χώρας και την εξαθλίωση των χαμηλότερων στρωμάτων, αυτών που η Αριστερά παριστάνει τον προνομιακό προστάτη; Θα βοηθήσουν στον εξορθολογισμό και την ανάπτυξη ή θα εμμείνουν στην πεπατημένη της μιζέριας;"
(Είναι σύνδεσμος σε άρθρο της "Καθημερινής" με παραινέσεις προς το νεοσύστατο κόμμα της "Δημοκρατικής Αριστεράς") 

Το πολιτικό σκηνικό με τον τρόπο που το γνωρίζαμε διαλύεται όπως άλλωστε  συνέβη σε όλες τις χώρες που πέρασε το ΔΝΤ.  Το θέμα είναι να μη διαλυθεί και κάθε κοινωνικός ιστός. Ελπίζω πως η κατακερματισμένη αριστερά θα βρει κοινά βήματα για να παίξει το ρόλο της-διαφορετικά θα καταρρεύσει και αυτή. Τον τελευταίο καιρό πληθαίνουν στις γειτονιές αλλά και κεντρικά ενέργειες που προσπαθούν να χτίσουν κοινές δράσεις. Πιστεύω πως θα αποδώσουν γιατί  θα το επιβάλλει η σκληρή πραγματικότητα, που μόνο κλάσμα της έχουμε ζήσει προσώρας.

Όσοι διαλέξουν να μείνουν στις γωνίες τους, καλή τους τύχη. Άλλωστε και το κούκος μονός ή  το "κυριλέ" αριστερός, μια χαρά ρόλοι είναι. Αλλά προς το παρόν για τις μέρες που έρχονται ας μαζέψουμε νερό, όπως λέει και ο ποιητής.
Εγώ "θα σας περιμένω"...

 ΥΓ  Επειδή κάποιοι σύνδεσμοι αφορούν τη "Δημοκρατική Αριστερά" να ξεκαθαρίσω πως  όσα γράφω δεν αφορούν συνολικά αυτό το χώρο ούτε (πολύ περισσότερο) εμφανίζονται μόνο μέσα σε αυτόν. 
Τέλος το έργο της εικόνας είναι κατασκευή από ζωγραφισμένο ξύλο του Γιάννη Γαΐτη με τίτλο : "λαθραναγνώστες"

σύνδεσμοι της ανάρτησης:
Θα σας περιμένω

Θα σας περιμένω μέχρι τα φοβερά μεσάνυχτα αδιάφορος-
Δεν έχω πια τι άλλο να πιστοποιήσω.
Οι φύλακες κακεντρεχείς παραμονεύουν το τέλος μου
ανάμεσα σε θρυμματισμένα πουκάμισα και λεγεώνες.
Θα περιμένω τη νύχτα σας αδιάφορος
χαμογελώντας με ψυχρότητα για τις ένδοξες μέρες.

Πίσω από το χάρτινο κήπο σας
πίσω από το χάρτινο πρόσωπό σας
εγώ θα ξαφνιάζω τα πλήθη
ο άνεμος δικός μου
μάταιοι θόρυβοι και τυμπανοκρουσίες επίσημες
μάταιοι λόγοι.

Μην αμελήσετε.
Πάρτε μαζί σας νερό.
Το μέλλον μας θα έχει πολύ ξηρασία.
 Μιχάλης Κατσαρός

5 σχόλια:

  1. Πολύ καλό !
    Άρα το ποδοσφαιρικό διάλειμμα σου έκανε καλό...

    Το μόνο που συνδέει με την αριστερά τους ανθρώπους που αναφέρεσαι είναι ο ριζοσπαστισμός και η ευαισθησία σε κοινωνικά θέματα (μειονότητες ανεξιθρησκεία κλπ)Αυτά δεν φτάνουν για να φέρεις τον Τίτλο του αριστερού γιατί περί Τίτλου πρόκειται. Τα έχει ακόμα και η φιλελεύθερη δεξιά. Λείπουν από άλλο κομμάτι της αριστεράς όμως (ΚΚΕ). Μύλος δηλαδή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. μάλλον με μπέρδεψες πχ του ΡΟΊΔΗ ειναι η δεν ειναι αριστερή τοποθέτηση?κατα τη γνώμη μου ειναι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δηλαδή Τανια προτείνεις να ξανακάνω ένα ποδοσφαιρικό ποστ; -:)

    @ pentanostimi
    Του Ροίδη τις δύο αναρτήσεις για το θέμα τις θεωρώ υποδειγματικές. Σαφώς και δεν έχει καμία σχέση με αυτούς που αναφέρομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. " Πληρώνουμε πρώτα απ’ όλα την συνενοχή μεγάλου μέρους της κοινωνίας στο όργιο της σπατάλης, της φοροδιαφυγής, του διορισμού, του δανεισμού, τα ψίχουλα από το τραπέζι της διαφθοράς που μας μοίραζαν τόσον καιρό για να σιωπούμε...
    Πληρώνουμε την κομματικοποίηση του συνδικαλισμού, τα σωματεία σφραγίδες, την κάθετη διάσπαση του κινήματος από το ΚΚΕ. Τους επίορκους συναδέλφους του δημοσίου που ρούφαγαν το εισόδημα του πολίτη και κατακρατούσαν τα έσοδα του κράτους.Πληρώνουμε τον λαϊκισμό της αριστεράς που επέτρεπε ανισότητες και προνόμια ανάμεσα σε ομάδες εργαζομένων για να έχει την ψήφο τους. "

    Εγώ νόμιζα πως πληρώνουμε άλλος και άλλα. Όλα τα παραπάνω τα έμαθα σήμερα και θέλω να τα μοιραστώ μαζί σας.
    Τώρα ποιός το έγραψε;
    Ας βρείτε και εσείς κάτι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Θανάση καλημέρα
    Εγώ το βρήκα (με τη βοήθεια της google βέβαια).

    Το πρόβλημα με τα γραφόμενα που δημοσίευσες, όπως και με αυτά που έχω σε συνδέσμους,δεν είναι αν είναι σωστά ή λάθος. Καθένας μας έχει τη γνώμη του γι αυτό. Το θέμα είναι πως υπερτονίζουν υπαρκτά σημεία σήψης και διαφθοράς της κοινωνίας, δημιουργώντας σύγχυση για το ποιος είναι ο κύριος υπεύθυνος για την κρίση. Φαντάζομαι πως αν ρωτήσεις αυτούς που τα υπογράφουν: τις πταίει; δεν θα απαντήσουν ο λαουτζίκος και οι συνδικαλιστές. Όμως τα γραπτά τους είναι ένα πολύ καλό άλλοθι για την κυβέρνηση-ΔΝΤ. Αυτό ήθελα να προβάλλω με την ανάρτηση, που η αλήθεια είναι πως σε κάποια σημεία μου έφυγε αλλού για αλλού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή