Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010

απεργία είχαμε, αλλά μην το κάνουμε και θέμα

και πώς να το κάνουμε άλλωστε..
Με τόσο μικρά ποσοστά συμμετοχής και μια αναιμική απεργιακή συγκέντρωση που την αποχυμώνει ακόμη περισσότερο η απεργία στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και την ώρα  της συγκέντρωσης. Ελληνικές πατέντες παγκόσμιας εμβέλειας πρέπει να είναι αυτές, και διορθώστε με αν κάνω λάθος. Δηλαδή οι απεργοί οδηγοί να μη μεταφέρουν τους απεργούς που θέλουν να πάνε στη συγκέντρωση και οι απεργοί δημοσιογράφοι να μην έχουν βρει τρόπο να μας πληροφορούν για την εξέλιξη μιας γενικής (έστω και κατ' όνομα) απεργίας. Δε βαριέσαι...
Ήταν που ήταν στραβό το κλίμα, αλλά πονηροί άνθρωποι οι μεγαλοσυνδικαλιστάδες μας οδηγούν και σε πονηρές σκέψεις. 

Πώς να το κάνουμε θέμα στη δουλειά μας αφού  μετά από τις μονοήμερες απεργίες εισπράττουμε ειλικρινείς ευχές για  περαστικά και ανυπόκριτο συναδελφικό ενδιαφέρον: "Ε, τι ήρθες να κάνεις Παρασκευγιάτικα για μια μέρα; Δεν καθόσουν και σήμερα στο σπίτι σου να αναρρώσεις τελείως;"
Βέβαια υπάρχουν πάντα οι ψαγμένοι και ενήμεροι που θα πούνε με ζήλεια:
-Αχ...Τι ωραία είναι μια απεργία μεσοβδόμαδα. Να μπορούσα και εγώ να την κάνω να ξεκουραστώ, αλλά τα οικονομικά μου είναι χάλια βλέπεις.
Όλο και κάτι θα βρουν να μας πουν για την απουσία-η συναδελφικότητα παραμένει ζωντανή σ' αυτό τον τόπο. Στην "τσίπα" κάναμε μνημόσυνο κοστολογώντας ακριβότερα ένα χαμένο μεροκάματο από την αξιοπρέπεια.  
Συμφωνώ και εγώ πως με τις μονοήμερες των μεγαλοσυνδικαλιστάδων που ονειρεύονται τη βουλευτική έδρα, άντε στη χειρότερη τη διοίκηση κάποιου Δημόσιου Οργανισμού, δε βγαίνει τίποτε. Αλλά κάποια στιγμή δεν πρέπει να πούμε ένα: ΆΙ ΣΙΧΤΙΡ;
Προσφέροντας έστω "υπέρ πατρίδος" και μεις τις κρατήσεις μιας μέρας με το μήνυμα πως η "προσφορά" μας δεν έχει καμία σχέση με αυτή του "ανθρώπου του ενός μισθού" που έγινε διάσημος ελέω ΓΑΠ. 
Πού ξέρεις, μπορεί στο τέλος να το κάνουμε  και θέμα. Το σίγουρο είναι πως ο ραγιαδισμός και η ακινησία δεν θα το κάνουν ποτέ. 

Οι Clash στα χρόνια της δόξας τους: "White Riot" από συναυλία του 1978. Απολαυστική είναι και  η "χύμα" κατάσταση στη σκηνή. Άλλοι καιροί άλλα ήθη...
White riot - I wanna riot
White riot - a riot of my own
White riot - I wanna riot
White riot - a riot of my own

Black man gotta lot a problems

But they don't mind throwing a brick
White people go to school
Where they teach you how to be thick

An' everybody's doing

Just what they're told to
An' nobody wants
To go to jail!

White riot - I wanna riot

White riot - a riot of my own
White riot - I wanna riot
White riot - a riot of my own
All the power's in the hands
Of people rich enough to buy it

While we walk the street

Too chicken to even try it

Everybody's doing

Just what they're told to
Nobody wants
To go to jail!

White riot - I wanna riot

White riot - a riot of my own
White riot - I wanna riot
White riot - a riot of my own

Are you taking over

or are you taking orders?
Are you going backwards
Or are you going forwards?

White riot - I wanna riot

White riot - a riot of my own
White riot - I wanna riot
White riot - a riot of my own

7 σχόλια:

  1. καλά με πρόλαβες αλλά δεν θα κωλώσω θα ανεβάσω την ίδια άποψη. Μεγάλε καλώδιε έχεις απόλυτο δίκιο, γιατί τα λεωφορεία απεργούν; Γιατί δεν κάνουμε πορείες στις γειτονιές, γιατί οι απεργοί δεν περνάνε από το χώρο δουλειάς τους να πείσουν και τους άλλους, γιατί, γιατί. Γιατί είμαστε μαλάκες; όχι αλλά γιατί αυτοί που αποφασίζουν δεν θέλουν να γίνει τίποτα. Είναι τόσο χοντροί από τη διαπλοκή που δεν μπορούν ούτε να μιλήσουν. Είναι η ύβρις του συνδικαλισμού και της αριστεράς βεβαιως.
    Δώσε clash 10000watt να κλάσουνε πατάτες οι μπάτσοι και τα ματ. Καλησπέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συμφωνώ βρε leo και κάτι πρέπει να κάνουμε.
    Εμείς οι δεινόσαυροι πρέπει να θυμηθούμε πως τα ίδια μας έλεγαν, σε δυσκολότερες εποχές, για το νόμο 815: Νόμος του κράτους είναι, δεν μπορεί να γίνει τίποτε βρε παιδιά.
    Αλλά τότε ήμασταν όντως παιδιά...
    Μήπως ήρθε η ώρα να ξαναγίνουμε;
    Αυτή την ιδέα με τη συγκέντρωση κάθε Παρασκευή στο Σύνταγμα πολύ τη γουστάρω, κυρίως γιατί γεννήθηκε από τα "κάτω"

    ΥΓ Ευχαριστώ για την αφιέρωση στο blog σου. Ανταποδίδω με το "The guns of Brixton" -:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η παγκόσμια πρωτοτυπία: Στην Ελλάδα ο καθένας κάνει απεργία για τον κώλο του.
    Βάζω Clash στα ηχεία και θαυμάζω άλλους λαούς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το πρόβλημα πλέον @ ΟΧΙΑ είναι πως οι κώλοι όλων μας βρίσκονται σε κίνδυνο και όχι μονάχα των δημοσίων υπαλλήλων που είναι στοχοποιημένοι αυτές τις μέρες-και ποιός θα τους προστατέψει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Στις ιδιαίτερα αποτελεσματικές διεργασίες για τη διάσπαση των εργαζομένων αναφέρθηκα στην προηγούμενη ανάρτησή σου.
    Θα συμπληρώσω όμως ακόμη μία, χειρότερη (:), εκδοχή της επομένης μιας απεργίας. Επιστρέφεις και η προηγούμενη μέρα είναι σαν να μην υπήρξε, σαν να διαγράφηκε από το ημερολόγιο. Έγινε απεργία; Δεν έγινε; Συμμετείχε κανένας άλλος εκτός από σένα; Ποιος; Είμαστε διακριτικοί εμείς. Δεν ρωτάμε, για να μη φέρουμε σε δύσκολη θέση τους απεργοσπάστες (που είναι πια πολύ περισσότεροι από τους απεργούς). Δεν ήταν έτσι κάποτε. Στο σχολικό χώρο, τουλάχιστον.
    Κύριο θέμα συζήτησης η ήττα του Παναθηναϊκού!!!
    Να τραβάς τα μαλλιά σου δηλαδή. Και είμαι και ποδοσφαιρόφιλη...
    Συγγνώμη για την έκταση του σχολίου. Ο θυμός βλέπεις... Με τον ίδιο μου τον εαυτό, πρώτ' απ' όλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί μερικές απλές αλλά αποτελεσματικές μορφές που χρησιμοποιήθηκαν στο παρελθόν και αναφέρει και ο Λεο εγκαταλείφθηκαν ακόμη και από τις πρωτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις. Η περιφρούρηση της απεργίας από υποχρέωση έγινε απαγορευμένη πράξη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @ Υπατία
    Πραγματικά πρόκειται για μια χειρότερη εκδοχή. Κάποτε οι απεργοσπάστες τουλάχιστον ντρέπονταν γι αυτό που έκαναν και μιλούσαν για το γάλα των παιδιών τους που πρέπει να αγοράσουν. Σήμερα την επομένη της απεργίας, χαλαροί και σαν μη συμβαίνει τίποτε μιλάνε για το βάζελο και την Τζούλια

    @ tania
    Για σκέψου τι θα ακούσουν οι απεργιακές φρουρές από τους Πρετεντέρηδες. Σε λίγους χώρους, κυρίως του ιδιωτικού τομέα, υπάρχουν ακόμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή