λίγα λόγια για την Κατερίνα

Τη Γώγου βέβαια ...

Η Κατερίνα Γώγου στις 3 0κτώβρη του '93 εγκατέλειψε τα εγκόσμια που δεν άντεξε, βυθισμένη στα χάπια και στο αλκοόλ. Αν ζούσε λοιπόν σήμερα θα ζύγωνε τα 70 και μάλλον δεν θα ψήφιζε τίποτε.(λέω τώρα γιατί με την Κατερίνα ποτέ κανείς δεν ήταν σίγουρος για τίποτε).


Εμείς που διατηρούμε κάποιες κουτές αυταπάτες απαραίτητες για τη συντήρηση μας, όλο και κάπου θα βρούμε να ρίξουμε τη ψήφο μας σήμερα.

Βγαίνοντας λοιπόν από το εκλογικό τμήμα και λίγο πριν ανακοινώσω περήφανος το κατόρθωμά μου στα παιδιά των exit poll , ίσως χρειαστεί να επαναλάβω το κλασικό τσιτάτο "οι εκλογές είναι ένα μέρος της ταξικής πάλης μονάχα", έτσι για το ξεκάρφωμα. Μπορεί μετά να νομίσω πως άκουσα και τη βραχνή φωνή της, μέρα που είναι, να λέει:

"Σταμάτα! Σταμάτα να γελάς!
Εσύ το'πες. Είναι απάνθρωπο
να πεθάνεις απ'τα γέλια."

(από ένα χειρόγραφό της δημοσιευμένο το 1988 στον "μήνα των παγωμένων σταφυλιών")

Κι ύστερα ...


"Πάει. Αυτό ήταν.
Χάθηκε η ζωή μου φίλε
μέσα σε κίτρινους ανθρώπους
βρώμικα τζάμια
κι ανιστόρητους συμβιβασμούς.
Άρχισα να γέρνω
σαν εκείνη την ιτιούλα
που σούχα δείξει στη στροφή του δρόμου.
Και δεν είναι που θέλω να ζήσω.
Είναι το γαμώτο που δεν έζησα".