Τετάρτη 6 Ιουλίου 2011

περιορισμός -είπε- της εθνικής κυριαρχίας (σε μεγάλο βαθμό)

αλλά όχι και κατοχή...
ττ

Αυτό δεν το είπε, ο κ. Ζαν Κλοντ Γιούνκερ
Δική μου ερμηνεία των λόγων του είναι, βασισμένη και σε πραγματικά γεγονότα :
Για παράδειγμα, όπως φαίνεται και στη φωτογραφία, ο κινηματογράφος "Αττικόν" στην οδό Σταδίου στην Κατοχή είχε επιταχθεί από τις Γερμανικές δυνάμεις και είχε μετατραπεί σε κινηματογράφο για τους Γερμανούς στρατιώτες.(η φωτογραφία από το αρχείο του Κώστα Παράσχου.Στις μέρες μας, ούτε ξένους στρατιώτες έχουμε, αλλά και ο κινηματογράφος βρίσκεται στη ίδια θέση προβάλλοντας  ταινίες για όλους και όχι μόνο για τους Έλληνες υπαλλήλους της τρόικα.

Η ζωή ενός Γερμανού στρατιώτη στην Αθήνα της Κατοχής κινδύνευε καθημερινά. Αντίθετα οι υπάλληλοι της τρόικα είναι Έλληνες και κινδυνεύουν μονάχα από "προπηλακισμούς", να στείλουν δηλαδή στο καθαριστήριο κανένα γιαουρτωμένο κουστούμι ή ταγεράκι, άντε να τους σκιστεί κάνα καλσόν - αλλά μέχρι εκεί.

Άρα όπως είπε ο Πρόεδρος του  Eurogroup κ. Ζαν Κλοντ Γιούνκερ : "Η  εθνική κυριαρχία των Ελλήνων  θα περιοριστεί σε μεγάλο βαθμό με την αποδοχή της κοινοτικής βοήθειας".
Μόνο αυτό.

Πάντως κύριε Γιούνκερ μας, επειδή όπως είπε και ο αρμόδιος για την  οικονομία υπάλληλός σας καθηγητής Ευ. Βενιζέλος, είστε μεγάλος φιλέλληνας, παίρνω το θάρρος να σας πω, ότι ακόμα κι αυτό πολύ ζόρικο είναι. Αν, ως φιλέλληνας, μας έρθετε για καλοκαίρι, θα δείτε πως ο λαός μας καταλαβαίνει ότι δε ζει σε Κατοχή, αλλά παρόλα αυτά δείχνει να μην μπορεί να χαρεί το καλοκαίρι του όπως εσείς. Μερικοί μάλιστα όπως κυκλοφορούν σκυθρωποί στο δρόμο με τρομάζουν, νομίζω πως το βλέμμα τους  έχει "γυρίσει".

Ίσως να μην τα έχουμε δει ακόμα όλα, κύριε Γιούνκερ μας.
Εμένα πάντως αυτές της μέρες μου γυρίζουν οι στίχοι της Κατερίνας Γώγου, μιας ποιήτριας που ( σαν φιλλέληνας ) ίσως γνωρίζετε :
"Ξέρω πως υπάρχουν ατέλειωτες ακρογιαλιές και δέντρα μες στη θάλασσα. 
Κι ο έρωτας είναι σπουδαίο πράγμα. 
Μόνο που εμείς...
είχαμε αποφασίσει να αλλάξουμε τον κόσμο.
Κι αυτό δε γίνεται με εξοχή. Το χαμε πει αυτό.
Ψάχναμε να βρούμε όπλα.
Ξέραμε πως όλοι πεθαίνουνε, αλλά υπάρχουν θάνατοι που βαραίνουν γιατί διαλέγουν οι ίδιοι τον τρόπο. 
Κι εμείς αποφασίσαμε:
ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΓΙΑΤΙ ΑΓΑΠΑΜΕ ΠΟΛΥ ΤΗ ΖΩΗ"
σύνδεσμοι της ανάρτησης:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου