Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011

γιατί αλήθεια μπαμπά ;

 πώς να κρυφτούμε απ' τα παιδιά ;

Όταν αρχίσουν να ρωτάνε...

Περνούσα  λοιπόν με τη δεκάχρονη κόρη μου από μια πλατεία την Τρίτη νωρίς το βράδυ. Βαδίζαμε βιαστικά. Ήταν ένα από τα λίγα κρύα βράδια του φετινού χειμώνα το βράδυ της Τρίτης. Όμως, όπως συχνά συμβαίνει μ' αυτά τα διαόλια, το μάτι της κόλλησε σε μια εικόνα από αυτές που τα δικά μας  έχουν συνηθίσει και προσπερνούν αδιάφορα, ή άντε στην καλύτερη περίπτωση με συμπόνοια. 

'Ενας άστεγος προσπαθούσε να βολευτεί σ' ένα παγκάκι κουμαντάροντας χαρτόνια, σακούλες, σακιά και άλλα υποκατάστατα παπλωμάτων. Κατάλαβα πως μέσα της γίνονταν  εκείνη η χαώδης παιδική επεξεργασία  γεγονότων και εικόνων και δε θ' αργούσαν οι ερωτήσεις.

Όντως. Η απάντηση στην πρώτη  ήταν εύκολη:
-Εδώ θα κοιμηθεί αυτός ; (Με μια έκπληξη στα ματάκια της που σε μας δεν προξενεί, πλέον, ούτε ένας αστροναύτης που βαδίζει ανάμεσα μας)
 -Ναι, απαντάς-τι άλλο;

Κι ακολουθεί καπάκι η δεύτερη, μια  απ' αυτές τις "παιδικές" που σε στέλνουν αμήχανο κι αδιάβαστο:
-Γιατί δεν τον παίρνει κάποιος στο σπίτι του, όπως παίρνουν τ' αδέσποτα σκυλάκια και γατάκια; Πάνω λοιπόν που έψαχνα απαντήσεις σε ερωτήσεις που δε μ' έχουν απασχολήσει τα τελευταία τριάντα χρόνια, ήρθε και η τρίτη με τη μορφή  διαπίστωσης:
-Ή δεν τους παίρνει κανένας στο σπίτι του;
-Συνήθως όχι, απάντησα.
Το συνήθως το πρόσθεσε το ένστικτο του μπαμπά, που νομίζει πως προστατεύει το παιδί του από τον σκληρό κόσμο που το περιμένει, δίνοντας ανόητες ή ημιτελείς απαντήσεις.

Ματαιότητες....
Την προστατεύω επίσης από τις υπερπαραγωγές των οχτώ στα κανάλια.
Δεν ξέρω αν κάνω καλά. Εκείνο το βράδυ πάντως, την ίδια πάνω κάτω ώρα, θα μπορούσε να δει στο MEGάλο κανάλι όλο το στρατό του επί της οθόνης να επιτίθεται κατά των πάντων όλων. Τρέμη, Καψής, Τζίμας και λοιποί έγκυροι, εναντίον μεταναστών, πρυτανικών αρχών, κομμάτων, αστυνομίας και λοιπών άλλων.

Να φύγουν να πάνε αλλού οι πεινασμένοι μελαψοί. Να τους πάρει κι αυτούς κάποιος άλλος στο σπίτι του....

"πως να κρυφτείς απ' τα παιδιά;" αναρωτιέται κι ο Νιόνιος  :

  

σύνδεσμοι της ανάρτησης : 

4 σχόλια:

  1. Καλημέρα !
    Εδώ είμαι και σήμερα.
    Τι ωραία διαβάζεται όταν ακούς το τι έπαιξα στο Λαύριο ταυτόχρονα. Εξαιρετικός καλώδιε -))
    Άννα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αχ αυτές οι μικρές ιστορίες με τις ερωτήσεις των παιδιών, τόσο παρθένα ειπωμένες! Τελικά μεγαλώνεις όταν πια έχεις ξεχάσει να κάνεις ερωτήσεις και έχεις συνηθίσει να δίνεις απαντήσεις (συχνά πολύ κατώτερες των ερωτήσεων). Πολύ καλός καλώδιε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλησπέρα Άννα
    Το παρουσιολόγιο γεμίζει σιγά-σιγά -:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γιώργο καλησπέρα
    Ίσως και το δικό μας μυαλό πρέπει να ξαναβρεί την παιδική του παρθενιά, για να δίνει παρθένες απαντήσεις όχι μόνο τσα παιδιά μας, αλλά και σ' όσα ζούμε.
    Δύσκολο.
    Δεν βρέθηκε ποτέ μέχρι τώρα καμία χαμένη παρθενιά.
    Τη χάσαμε και μεις μάλλον φίλε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή