η πρώτη δημοσίευση του Κομμουνιστικού Μανιφέστου και ένα αστείο από τον Σ. Ζιζέκ

η πυραμίδα υπάρχει ακόμα, το ντύσιμο των εντός της άλλαξε μόνο

 Στις 21 Φλεβάρη του 1848, λίγες μέρες πριν από την επανάσταση του Φλεβάρη στο Παρίσι, κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το "Κομμουνιστικό Μανιφέστο", γραμμένο από τους Καρλ Μαρξ και Φρίντριχ Ένγκελς, μετά από παραγγελία της Κομμουνιστικής Λίγκας. Από τότε μέχρι σήμερα δημοσιεύτηκε σε όλες τις γλώσσες και  συναγωνίζεται σε αναγνωσιμότητα  τη Βίβλο και το Κοράνι. Ήταν και αυτό για χρόνια κάτι σαν το ευαγγέλιο των όπου γης επαναστατών και, παρόλο που (κυρίως στη διάρκεια του προηγούμενου  αιώνα) έπεσε και σε κακά χέρια, κανένας δεν μπορεί να αρνηθεί πως άλλαξε την πορεία του κόσμου. 

Στην Ελλάδα δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1908 στην εφημερίδα "Εργάτης" του Βόλου με τον τίτλο:  "Προκήρυξη του Κοινωνιστικού Κόμματος", και με την ίδια μετάφραση του Κωνσταντίνου Χατζόπουλου θα εκδοθεί σε μπροσούρα το 1913 με τίτλο αυτή τη φορά: "Το Κοινωνιστικό Μανιφέστο". Το 1919 το ΣΕΚΕ (μετέπειτα ΚΚΕ) θα το εκδώσει για πρώτη φορά σαν Κομμουνιστικό Μανιφέστο.

 Σήμερα οι λέξεις επανάσταση, κομμουνιστής, κομμουνισμός, αριστερός, αριστερά, περνάνε κρίση αναζητώντας ταυτότητα. Δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν πως η θέση τους είναι πλέον μόνο στα λεξικά και στα μουσεία Ιστορίας. Κρίση δυστυχώς δεν περνάνε μόνο οι λέξεις-αυτό εύκολα ή δύσκολα θα το θεραπεύαμε...

Προσωπικά μπορεί να έβαλα στην αρχή της ανάρτησης μία σύγχρονη εκδοχή της καπιταλιστικής πυραμίδας στη θέση της κλασσικής αλλά ανήκω στους ρομαντικούς ή γραφικούς (δεκτοί και χειρότεροι χαρακτηρισμοί) που πιστεύουν πως το ηλικιωμένο μανιφέστο παραμένει αλώβητο παρά τις περιπέτειες και τα χρονάκια του, αποτελώντας  και σήμερα ένα κείμενο αναφοράς.

Κλείνω λοιπόν με την εισαγωγή του (ολόκληρο υπάρχει εδώ) και ένα αστείο που διηγείται όμορφα ο Σλαβόι Ζιζέκ, ένας από αυτούς που προσπαθούν να δώσουν περιεχόμενο στις λέξεις

"Ένα φάντασμα πλανιέται στην Ευρώπη: το φάντασμα του κομμουνισμού. Όλες οι δυνάμεις της γερασμένης Ευρώπης ενώθηκαν σε μια ιερή συμμαχία για να κυνηγήσουν αυτό το φάντασμα: ο πάπας και ο τσάρος, ο Μέτερνιχ κι ο Γκιζό, Γάλλοι ριζοσπάστες και Γερμανοί αστυνομικοί.

Ποιο κόμμα της αντιπολίτευσης δεν έχει κατηγορηθεί σαν κομμουνιστικό από τους αντιπάλους του που κυβερνούν, ποιο κόμμα της αντιπολίτευσης δεν αντέκρουσε με την κατηγορία του κομμουνισμού τους πιο προοδευτικούς αντιπολιτευόμενους, καθώς και τους αντιδραστικούς αντιπάλους του;

Δυο πράγματα βγαίνουν απ' το γεγονός αυτό:

Ο κομμουνισμός αναγνωρίζεται πια απ' όλες τις ευρωπαϊκές δυνάμεις σαν μια δύναμη.

Είναι καιρός πια οι κομμουνιστές να εκθέσουν ανοιχτά μπροστά σ' όλο τον κόσμο τις αντιλήψεις τους, τους σκοπούς τους, τις επιδιώξεις τους και ν' αντιπαραθέσουν στο παραμύθι του κομμουνιστικού φαντάσματος ένα Μανιφέστο του ίδιου του κόμματος.

Για το σκοπό αυτό συγκεντρώθηκαν στο Λονδίνο κομμουνιστές από τις πιο διαφορετικές εθνότητες και συντάξανε το παρακάτω Μανιφέστο που δημοσιεύεται στην αγγλική, γαλλική, γερμανική, ιταλική, φλαμανδική και δανική γλώσσα."