το "λάθος" (3)

Ο Η.Τσιριμώκος δείχνει "σαν έτοιμος από καιρό", ο Γ.Σιάντος προσέχει που βάζει την υπογραφή του, ενώ ο Δ.Παρτσαλίδης καλού κακού ρίχνει και μία ματιά στο αντίπαλο στρατόπεδο.

"Ας σταθούμε στο πλευρό ετούτης της μικρής φωτογραφίας που είναι ακόμα στον ανθό του μέλλοντός της" όπως λέει και η ποιήτρια...

Έχει και γενέθλια άλλωστε η φωτογραφία. Γίνεται 64 ετών. 12 του Φλεβάρη σήμερα....
Δέκα ολόκληρα μερόνυχτα , δηλαδή 10 24ωρα επί 60 λεπτά η κάθε ώρα, επιμένω ότι ήταν αρκετά για να σκεφθούν κάτι πολύ καλύτερο από αυτό που τελικά αποφάσισαν και έκαναν. Βέβαια ο σύντροφος Einstein μας έπεισε ότι ο χρόνος είναι , υπό όρους, σχετικός.
Εντάξει όμως, μέσα σ' αυτές τις 10 μέρες αυτό σκέφτηκαν και αυτό αποφάσισαν. Να συμφωνήσουν δηλαδή με 9 "άρθρα". Οι 3 τους, σύμφωνα με όλες τις μαρτυρίες, γνώριζαν και ανάγνωση και γραφή. Χώρια που σε τέτοια κονέ, δεν πας και μονάχος. Έχεις μαζί σου και το "επιτελείο", τους παρατρεχάμενους τους παρακοιμώμενους, το κάτι τις σου. Όλοι τούτοι πως δεν αντιλήφθηκαν το νοούμενο στο επίμαχο κομμάτι του άρθρου 3 ;
Μάλλον δεν μπήκαν καν στον κόπο να σκεφθούν τι μπορεί να ονομάσει η άλλη πλευρά : "κοινά αδικήματα κατά της ζωής και της περιουσίας" μετά από ένα αδελφοκτόνο πόλεμο.
Η άλλη πλευρά βέβαια αποδείχθηκε ότι ήξερε πού βάζει την υπογραφή της. Με την παραπάνω έκφραση δεν εννοούσε την κλοπή όρνιθας η το πτύειν δημοσίως.

Άρθρον 3ον: Αμνηστία (απόσπασμα)

Αμνηστεύονται τα πολιτικά αδικήματα τα τελεσθέντα από της 3ης Δεκεμβρίου 1944 μέχρι της υπογραφής του παρόντος. Εξαιρούνται της αμνηστίας τα συναφή κοινά αδικήματα κατά της ζωής και της περιουσίας, τα οποία δεν ήσαν απαραιτήτως αναγκαία δια την επιτυχίαν του πολιτικού αδικήματος.

Για να είμαστε δίκαιοι μπορεί η ηγεσία της αριστεράς να έχασε σ' αυτή την ιστορική περίοδο τα αυγά και τα καλάθια, όμως όπως φαίνεται και από το άρθρο 7 , διατήρησε το χιούμορ της στο ακέραιο. Το έχει άλλωστε. Διαχρονικά, εκουσίως η ακουσίως.(η ηγεσία πάντα)

Άρθρον 7ον: Εκκαθάρισις Υπαλλήλων (απόσπασμα)

Η Κυβέρνησις θα προβή δι' Επιτροπών ή Συμβουλίων τα οποία ειδικός Νόμος θέλει ορίση, εις την εκκαθάρισιν των Δημοσίων Υπαλλήλων, Υπαλλήλων Προσώπων Δημοσίου Δικαίου, Δημοτικών και Κοινοτικών τοιούτων και λοιπών υπηρεσιών εξηρτημένων εκ του Κράτους, ή επιχορηγουμένων υπ' αυτού. Κριτήρια της εκκαθαρίσεως θα είναι η επαγγελματική επάρκεια, ο χαρακτήρας και το ήθος, η συνεργασία μετά του εχθρού και η χρησιμοποίησις του υπαλλήλου ως οργάνου της δικτατορίας. Υπάλληλοι εκ των ανωτέρω προσχωρήσαντες κατά τον χρόνον της κατοχής εις τας δυνάμεις αντιστάσεως επανέρχονται εις τας θέσεις των και θα κριθούν καθ' ον τρόπον και οι άλλοι υπάλληλοι.

Η "άλλη πλευρά" μετά την υπογραφή έγινε και με την βούλα η πλευρά των νικητών και έπιασε αμέσως δουλειά. Έτσι μάλλον αξιολόγησε την "συνεργασία μετά του εχθρού" του στρατού κατοχής δηλαδή, (άρθρο 7) σαν "πολιτικά αδικήματα τελεσθέντα μέχρι της υπογραφής του παρόντος"(άρθρο 3). Τα οποία και αμνηστεύονται. Να πάει λοιπόν χαμένη η "παρά τω εχθρώ" κτηθείσα διοικητική εμπειρία; Όχι βέβαια. Κάποιοι απο τους συνεργάτες των κατακτητών στελέχωσαν και τον νεόδμητο κρατικό μηχανισμό. Πρωταγωνίστησαν στο κυνήγι όλων όσων "εγκλημάτισαν κατά της ζωής και της περιουσίας". Με τον δέοντα σεβασμό στην συμφωνία, όμως.

Επειδή με την Ιστορία μπορείς να μελαγχολείς αλλά όχι και να παίζεις τεμαχίζοντας πηγές, ολόκληρη η συμφωνία: εδώ. Για την Ιστορία. Παρόλο που "δήλωσε ότι γεράσαμε". Η "τσούλα". Ανεμολόγιο φυσικά.