" αν δε θυσιαστεί η αδυναμία δε δοξάζεται η υπεροχή"

Άμπωτις (Κική Δημουλά)

 Ω αναφαίρετη από μέσα μου 

θάλασσα

δε με ξαφνιάζει πια

κανένα γνωστό που σαν άγνωστο μοιάζει

είδα 

την τρέλα να πεθαίνει λογικά

την απότομη, την πιο επικίνδυνη στροφή

να τη συνθλίβει σα γιατί

μια ευθεία

σώματα εκτενή πιο ωραία 

κι από τη χίμαιρα

να μικραίνουν 

πιο λυπημένα κι απ' τη στιγμή είδα

από την πρώτη σειρά

να 'χουμε σπρωχτεί στην τελευταία

δε βλέπαμε τίποτα

καθότανε μπροστά μας

εκείνη η νταρντάνα η αλλαγή

φέτος το καλοκαίρι

είδα και σένα θάλασσα

με την αλλαγή παρέα

και όταν άπλωσα

να σε αγκαλιάσω με λαχτάρα

όπως πάντα

μα τώρα αδύναμη, και φοβισμένη

γιατί το ένιωθα

πως είχε αλλάξει στάθμη κι ο βυθός μου

κοντά μου στον αφρό είχε ανέβει

όρμησες θάλασσα 

με τα δυό σου κύματα να με πνίξεις

γελούσα μετά θυμόμουν 

πόσο πολύ με έτρεμες

τότε απέραντη που ήμουν

μη με σφίγγεις τόσο θα με πνίξεις

φώναζες και με παρακαλούσες

δε σε παρεξηγώ, θάλασσα

νόμος

αν δε θυσιαστεί η αδυναμία

δε δοξάζεται η υπεροχή

Κική Δημουλά από την τελευταία της συλλογή: "Τα εύρετρα".  (Ίκαρος Μάιος '10). 

σύνδεσμοι :

 "όταν θα μεγαλώσω θα γίνω Σεπτέμβρης, έλεγε ο Αύγουστος" 

Η ποίηση είναι διά βίου διαδηλώτρια. (συνέντευξη της ποιήτριας στην Καθημερινή)

"τηλεγράφημα επείγον"

"γιαλό γιαλό"