Τετάρτη 28 Ιουλίου 2010

"η στάχτη"

του Τάσου Λειβαδίτη

ίσως να είναι ένας τελευταίος χορός μέσα σ' ένα καλοκαιρινό μπουρίνι. Ο πίνακας πάντως είναι: "Singing Butler" του Jack Vetriano.

Μιαρές ασήμαντες λεπτομέρειες που καθορίζουν σιγά – σιγά τη ζωή σου.

Ποια ζωή σου;

Φιλοδοξίες, έρωτες, ενοχές,
πανάρχαια χρέη σπατάλησαν τη ζωή σου.

Τι έμεινε;

Η στάχτη των περασμένων κάθεται στα έπιπλα,
θολώνει τα τζάμια, τους καθρέπτες
και πάνω τους γράφω καμιά φορά τα ονόματα εκείνων που έφυγαν.
Και άλλοτε στέκομαι στο παράθυρο και κοιτάζω τους περαστικούς, να πηγαίνουν στην λήθη.

Οι γυναίκες κλαίνε θυμούμενες τα ψιθυρισμένα λόγια από παλιά ειδύλλια.
Όλο ψάχνουμε απεγνωσμένα να βρούμε έναν δρόμο.

Για να πάμε που;

Λοιπόν, πού ζήσαμε;

Ούτε εδώ, ούτε εκεί.

Φτηνά ξενοδοχεία σε μακρινές συνοικίες.
Με τα τραχωματικά λαμπιόνια, τους βρώμικους νιπτήρες.
Όπου πάνω τους ακούμπησαν και έκλαψαν ανύποπτοι ακόμα
μελλοντικοί δολοφόνοι, οι αυτόχειρες.

Μια νύχτα του καλοκαιριού, παιδί ακόμα,
βγήκα από το σπίτι και ξάπλωσα στον κήπο.


Και όπως κοίταξα τον ουρανό,
Θεέ μου! Τι απεραντοσύνη;
Πόσα άστρα!
Με έπιασε πανικός.

Από τότε ξέρω πως δεν θα προφτάσω.

9 σχόλια:

  1. Yπέροχο μέσα στην απλότητα του... για αυτό λατρεύουμε Λειβαδίτη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα ΟΔΟΙΠΟΡΕ
    Χαίρομαι που έχουμε κοινές λατρείες.
    Χαίρομαι επίσης που συνεχίζεις σταθερά τις αναρτήσεις σου. -:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Να είσαι καλά που μας θυμίζεις ότι κάποτε υπήρξαν ποιητές σε αυτόν τον τόπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σας χαιρετώ, πραγματικά η απλότητα του ποιήματος γυμνώνει το ασαφές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αυτό το blog έφτασε αισίως τις 91 "ποιητικές αναρτήσεις". Γρήγορα θα τις κατοστήσει λοιπόν. Πρόκειται βέβαια για ποιήματα ή συλλογές που μπορεί να βρεθούν εύκολα, άρα περισσότερο ικανοποιούν δικές μου "ανάγκες".
    Παρόλα αυτά, η ανταποκρισή σας τελευταία-κατακαλόκαιρο και με την επικαιρότητα να μας αποσπά-είναι αξιοσημείωτη.
    Σας ευχαριστώ λοιπόν όλους για ό,τι μοιραζόμαστε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλώδιε
    Θα ήθελα να βάλω και ένα μου αλλά ούτε εύκολο είναι και μπορεί να με παρεξηγήσεις. Ο λόγος πάντως είναι η μίξη ενός πολυαγαπημένου ποιήματος με τον επίσης αγαπημένο Vetriano. Το διάβασα στις διακοπές και φτιάχτηκα. Τεχνικά δύσκολο να γράψω κάτι με τον τρόπο που ήθελα το άφησα για μετά.
    Το μετά ήρθε και σχεδόν με το που επέστρεψα το γράφω ακριβώς εδώ που το βρήκα. και εγώ ευχαριστώ για ό,τι μοιράζεσαι μαζί μας.
    Είμαι η Άννα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλημέρα Άννα. (Όσο καλή μπορεί να είναι η μέρα της επιστροφής). Σ ευχαριστώ. Γράφε ελεύθερα. Δεν παρεξηγώ τίποτε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή