δολοφονίες στα "διεθνή χωρικά". Να μην τις ξεχάσουμε και αυτές

γιατί ξεχνάμε εύκολα...

Ανθρώπινο είναι, δε λέω.

Όσο εύκολα οργιζόμαστε και ορκιζόμαστε κάτι μεγαλοπρεπή  "ποτέ ξανά", το ίδιο εύκολα ξεχνάμε. 

 Ισραήλ λοιπόν και πάλι. Το κράτος δολοφόνος χτυπά και ξαναχτυπά-το μέρος, ο τόπος, ο τρόπος και τα θύματα αλλάζουν μόνο.

Η φωτογραφία δίπλα είναι από τα κατορθώματα του Ισραηλινού στρατού το χειμώνα του 2008-'09.  Όσο σκληρή είναι για σας, άλλο τόσο είναι και για μένα.

Αλλά τα ξεχάσαμε όλα τόσο γρήγορα που να πάρει...

Ώσπου αυτοί οι τρελοί "ακτιβιστές" ήρθαν να μας βγάλουν από τη μακαριότητα του ελληνοκεντρισμού μας. Διέκοψαν βίαια  την απολαυστική  "Μαντελιάδα" και το χαβαλέ με την eurovision, και μας θύμισαν ξεθωριασμένες εικόνες,  γεμίζοντάς μας με ενοχές που τους αφήσαμε μονάχους.

"Ακτιβιστές"...

Πόσο λίγη δείχνει  η λέξη όταν προσπαθεί  να τα πει όλα γι αυτούς τους ανθρώπους...

Τουλάχιστον ας προσπαθήσουμε να μην ξεχάσουμε και πάλι.

Οι διεθνείς χωροφύλακες δεν πρόκειται να αντιμετωπίσουν ποτέ το Ισραήλ σαν το Ιρακ ή τη Σερβία. Όταν δεν υποθάλπουν τη δράση του, την ανέχονται ή αδιαφορούν.

Εμείς τουλάχιστον ας θυμόμαστε και όταν θα  σβήσουν τα φώτα της δημοσιότητας πως στη Γάζα, σε μια στενή λωρίδα γης, βρίσκονται στοιβαγμένες δύο εκατομμύρια ψυχές, αποκλεισμένες πρακτικά από τον έξω κόσμο. 

(το ποίημα που ακολουθεί το βρήκα στο "μέρες δωρισμένες" και είναι του Παλαιστίνιου  Ταουφίκ Ζαγιάντ )

Πάνω στον κορμό μιας ελιάς

 Επειδή δεν πλέκω με νήματα (1)

και κάθε μέρα περιμένω ένταλμα συλλήψεως

επειδή το σπίτι μου κάθε μέρα

περιμένει επίσκεψη της αστυνομίας

για έρευνα- σάρωμα,

επειδή δε μπορώ ν' αγοράσω χαρτί

θα χαράξω αυτά που τραβάω

τα μυστικά μου όλα θα χαράξω

πάνω στον κορμό μιας ελιάς

στην αυλή του σπιτιού μου.

Θα χαράξω την ιστορία μου

τις πράξεις της τραγωδίας

τους αναστεναγμούς για τα περβόλια

κι όλα τα αχ πάνω στους τάφους των προγόνων μου.

Θα χαράξω

την κάθε πίκρα που γεύτηκα

την πίκρα που με το 'να δέκατο

απ' τη μελλούμενη ευτυχία θα σβήσει.

Θα χαράξω όλα τα στοιχεία

του κάθε χωραφιού που αρπάχτηκε

του χωριού μου τα σύνορα

τα σπίτια των ανθρώπων που ανατινάχτηκαν

τα δέντρα μου που ξεριζώθηκαν

τα' αγριολούλουδα που πατήθηκαν

τα ονόματα εκείνων που το μάσημα των νεύρων μου το 'κάμαν τέχνη

τα ονόματα των φυλακών

το είδος κάθε χειροπέδης που μου μάγκωσε τα χέρια

τις μορφές των δεσμοφυλάκων

και τις βρισιές

που μού 'ριξαν κατάμουτρα.

Θα χαράξω,

Κάφρου Κάσεμ  (2) δε σε ξεχνώ

Θα χαράξω,

Ντερ Γιασίν (3) ρίζωσε μέσα μου η θύμησή σου.

Θα χαράξω

φτάσαμε στο κορύφωμα της τραγωδίας

μας μάσησε, τη μασήσαμε, μα φτάσαμε.

Όσα μου λέει ο ήλιος θα χαράξω

όσα μου λέει το φεγγάρι

κι όσα λαλεί ο κορυδαλλός που κάθεται

σε τούτο το πηγάδι που οι δικοί του έχουν μισέψει.

Για να θυμούμαι θα χαράξω πάντα

της τραγωδίας όλες τις πράξεις και τις φάσεις

όλης της συμφοράς

πάνω στον κορμό μιας ελιάς

στην αυλή του σπιτιού μου.

(1) Αναφέρεται στην Μαντάμ Λα Φάρζ, η οποία πλέκοντας με τις βελόνες έγραφε τα ονόματα των εχθρών της Γαλλικής επανάστασης του 1789 για να τιμωρηθούν μετά από τη νίκη.

(2) Κάφρου Κάσεμ: Χωριό της Παλαιστίνης. Στις 29 Οκτωβρίου 1956, ημέρα της επίθεσης του Ισραήλ στην Αίγυπτο με τη συμμετοχή της Αγγλίας και της Γαλλίας, ισραηλινή περίπολος σκότωσε 43 παλαιστίνιους, κατοίκους του Κάφρου Κάσεμ, με το πρόσχημα ότι δεν συμμορφώθηκαν με την απαγόρευση της κυκλοφορίας που ανακοινώθηκε μόλις μισή ώρα πριν ισχύσει χρόνος που δεν ήταν αρκετός για να επιστρέψουν οι αγρότες από τα χωράφια τους στο χωριό.

(3) Ντερ Γιασίν: Χωριό της Παλαιστίνης. Στις 9 Απριλίου του 1948 οι σιωνιστές σκότωσαν 254 παλαιστίνιους, κάτοικους του Ντερ Γιασίν. Υπεύθυνος της σφαγής αυτής ήταν ο πρώην "ειρηνοποιός" πρωθυπουργός του Ισραήλ και κάτοχος του Νόμπελ Ειρήνης Μεναχέμ Μπέγκιν.

σύνδεσμοι της ανάρτησης:

• ένα καράβι για τη Γάζα
• ημερολόγιο καταστρώματος (από το tvxs)
• ο εχθρός του εχθρού μου (από τον Ιό της "Ε")
• έπρεπε να το περιμένουμε (από το "βυτίο")
• Ποιήματα από την Παλαιστίνη (από το "μέρες δωρισμένες")