"...το μέλλον είναι άγνωστο/ το παρελθόν ένα αίνιγμα/ η στιγμή βιαστική κι ανεξήγητη."

"περιμένοντας το βράδυ"- Τάσος Λειβαδίτης
tt

Δεν ξέρω πώς, δεν ξέρω πού, δεν ξέρω πότε, όμως τα βραδιά
κάποιος κλαίει πίσω από την πόρτα
κι η μουσική είναι φίλη μας – και συχνά μέσα στον ύπνο
ακούμε τα βήματα παλιών πνιγμένων ή περνούν μες
στον καθρέφτη πρόσωπα
που τα είδαμε κάποτε σ’ ένα δρόμο η ένα παράθυρο
και ξανάρχονται επίμονα
σαν ένα άρωμα απ’ τη νιότη μας – το μέλλον είναι άγνωστο
το παρελθόν ένα αίνιγμα
η στιγμή βιαστική κι ανεξήγητη.
Οι ταξιδιώτες χάθηκαν στο βάθος
άλλους τους κράτησε για πάντα το φεγγάρι
οι καγκελόπορτες το βράδυ ανοίγουνε μ’ ένα λυγμό
οι ταχυδρόμοι ξέχασαν το δρόμο
κι η εξήγηση θα ‘ρθει κάποτε
όταν δεν θα χρειάζεται πια καμία εξήγηση

Α, πόσα ρόδα στο ηλιοβασίλεμα – τι έρωτες Θέε μου, τι ηδονές
τι όνειρα,
ας πάμε τώρα να εξαγνιστούμε μες στη λησμονιά.

Ο Δημήτρης Καταλειφός  διαβάζει:

σχετικοί σύνδεσμοι :

• Καντάτα του Τάσου Λειβαδίτη (απόσπασμα)
• "η στάχτη" του Τάσου Λειβαδίτη  
• Τάσος Λειβαδίτης: ο κόσμος μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει…(λογομνήμων)
• "αντίο"
• "γιατί οι άνθρωποι υπάρχουν απ’ τη στιγμή που βρίσκουνε μια θέση στη ζωή των άλλων"