Τρίτη 11 Ιανουαρίου 2011

αν δε σου φτάνει μια ελπίδα τυφλή, πώς να χωρέσεις σε μια ονειροπαγίδα;

(αφιερωμένο στο Στάθη που το θυμήθηκε...) 
ττ
το σκίτσο είναι του Enki Bilal

Όποιος πει πως δεν το έχει νιώσει ποτέ του ή λέει ψέματα ή έχει "φύγει" εντελώς από όσα συμβαίνουν γύρω του.  Μιλάω για αυτή τη δυσάρεστη αίσθηση πως περισσεύεις αλλά παρόλα αυτά είσαι εκεί. Σε λάθος μέρος ανάμεσα σε λάθος, ως επί το πλείστον, ανθρώπους. 

Στις γιορτινές μέρες, σαν και αυτές που  μόλις περάσαμε, αντί να διαλυθεί στα φώτα και το αλκοόλ  πολλές φορές γίνεται ακόμη χειρότερη. Τα χάχανα και το κέφι των λάθος ανθρώπων  μεγεθύνουν τις απουσίες. Οι άνθρωποι που θα ήθελες να είναι στο τραπέζι της γιορτής και λείπουν έρχονται και ξανάρχονται αλλά μόνο στο νου σου.

Τι κρίμα, τι κρίμα...

Ακόμη δυσκολότερο  είναι όταν νομίζεις πως είναι δίπλα σου αλλά βρίσκονται μακριά. Συνηθισμένο, θα σου πουν οι ειδικοί σε μία σύγχρονη εποχή με τα προβλήματα που βγάζει, αλλά το να ανήκεις στους συνηθισμένους δε φτάνει για να σε φτιάξει εν προκειμένω.

Υπάρχουν όμως και ακόμη χειρότερα.

Να μη χωράς πουθενά. 
Να ακούς τα χάχανα των λάθος ανθρώπων και να φοβάσαι πως  πρόκειται να ζήσεις για πάντα μ' αυτά, γιατί όλοι αυτοί που αγάπησες και αγαπάς διαρκώς ξεμακραίνουν και χάνονται, ίσως για να μη γίνουν κι αυτοί λάθος άνθρωποι  σε λάθος μέρος. Το όνειρο σου είναι μια ονειροπαγίδα και  :
"σιγά σιγά συνειδητοποιείς ότι το παν εξαρτάται από μια στιγμή-τη στιγμή ακριβώς που, μόλις πας να την αδράξεις, χάνεται"....




Η παρέα από τη Νέαπολη της Θεσσαλονίκης, "οι Τρύπες", τραγουδούν: 

δε χωράς πουθενά
Aν δε χωράς μέσα σε μια άθλια πατρίδα
Aν δε σου φτάνει μια ελπίδα τυφλή
Aν δε 
χωράς μέσα σε μια ονειροπαγίδα
Aν δε χωράς σε μια αγκαλιά φυλακή

Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
παντού περισσεύεις και παντού ξεψυχάς
Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
δεν χωράς πουθενά δεν χωράς πουθενά

Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
παντού περισσεύεις και παντού ξεψυχάς
Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
δεν χωράς πουθενά πουθενά πουθενά

Aν δε χωράς μέσα σ' εν' άνοστο αστείο
Aν δε σου φτάνει μια σκληρή προσευχή
Aν δε χωράς μέσα σ' ένα ψυχοπορνείο
Aν δε χωράς σ' ένα σπασμένο κορμί
 

βασισμένο σε περυσινή ανάρτηση που τη θυμήθηκε πρόσφατα ο Στάθης

οι σύνδεσμοι της ανάρτησης :

8 σχόλια:

  1. ξέρεις πολλές φορές όλοι οι άνθρωποι νιώθουμε έτσι, έχω σκεφτεί και έχω ζήσει την προσπάθεια να μην είμαι με τους λάθος ανθρώπους. Τότε οδηγούμαι σε μια ηθελημένη μοναξιά (δε θα πω απομόνωση γιατί δεν είναι). Ίσως καλύτερα ή ίσως χειρότερα για άλλους. Πλέον δε μπορώ να είμαι με ανθρώπους με τους οποίους δεν έχω κανένα κοινό κώδικα επικοινωνίας κι έτσι προτιμώ την παρέα του εαυτού μου, των βιβλίων, της μουσικής... που σε καμία περίπτωση δεν χαρακτηρίζω "υποκατάστατα" όπως κάνουν πολλοί άλλοι!

    η επικοινωνία έχει νόημα όταν είναι ουσιαστική κι αληθινή

    καλή σου μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. πρέπει να μειωθεί η ευτέλεια της σύγχρονης επικοινωνίας ώστε να δοθεί ξανά νόημα στις χαμένες ανθρώπινες σχέσεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα παιδιά (έστω και καθυστερημένη) και σας ευχαριστώ για την επίσκεψη.

    Συμφωνώ με τις σκέψεις σας και ειδικά αυτό το "η επικοινωνία έχει νόημα όταν είναι ουσιαστική κι αληθινή" το υπογράφω με δύο χέρια.
    Να είστε καλά -:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εγώ θα πω καλημέρα.
    Μ' αρέσει !
    Και το τραγούδι και οι τρύπες και αυτά που γράφεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή