Η επίσκεψη στον " χώρο " είναι πάντα μία περίεργη ιστορία.. Σε πάνε τα βήματά σου χωρίς να ξέρεις το γιατί. Μπορεί να είναι μια ιδιότυπη αυτοψία , περιέργεια , φόρος τιμής , κάτι πιο σύνθετο ... ;; Τι σημασία έχει ;; Πας .
Και ζούμε σε μία χώρα με πολλές γωνίες Τζαβέλα κ Ζωοδόχου πηγής. Τα συναισθήματα είναι παρόμοια σε όλους αυτούς τους " χώρους " . Πρώτα μία ανατριχίλα , μεγαλύτερη ίσως , από όταν το άκουσες. Ύστερα ένας περίεργος φόβος μην πλησιάσεις και δεις η διαβάσεις κάτι παραπάνω. Και η ζωή ( η δικιά μας ζωή τουλάχιστον) συνεχίζεται.. με ένα καφέ δίπλα , ενδεχομένως. Μέχρι να ακούσουμε κάτι για μία άλλη γωνία της ελληνικής επικράτειας ...
http://www.youtube.com/watch?v=OBwMho1yraE
Πλησιάζεις και, ασυναίσθητα, χαμηλώνεις τη φωνή, σα να είσαι σε εκκλησία ή νεκροταφείο. Δεκάδες σημειώματα σε σελίδες τετραδίου στον τοίχο, δεν αντέχεις καν να πλησιάσεις να διαβάσεις. Στις γύρω καφετέριες ακόμα η ατμόσφαιρα βαριά, ο κόσμος λιγομίλητος και σκεφτικός. Δυο βδομάδες μετά...
ΑπάντησηΔιαγραφή